مرتضی اسماعیلدوست : فیلم «خماری» در خماری مطلق نوشته و اجرای خود تا انتها باقی میماند...
20 بهمن 1394
سخت است فیلمی مانند «خماری» را با پیشوند فیلم سینمایی بخوانیم، چرا که اصولا در نخستین ساخته داریوش غذبانی مواردی چون دراماتیزه کردن متن، انتقال مفاهیم از طریق میزانسن و قاببندیها، خلق موقعیتهای روایی، آراستگی و چینش سکانسها، تفکر در چرایی گزینش فرم بصری و بسط و گسترش ایده اولیه از طریق زبانی همراستا با تم اثر و... محلی از اعراب ندارد. فیلم «خماری» در خماری مطلق نوشته و اجرای خود تا انتها باقی میماند و با انتخاب ایدهای دستمالی شده چون اعتیاد و با کمترین بهره از عناصر خلاقانه در روایت، بیشتر به درد سریالهای شبانه تلویزیونی میخورد تا حسرت از هم پاشیدگی خانوادهها را از طریق مواد خانمانسوز مخدر با اشک و گریه انتقال بخشد! داریوش غذبانی نشان داده که برای ساخت فیلم اولش باید کمی بیشتر صبر میکرد.