مرتضی اسماعیلدوست : فیلمساز «مالاریا» مانند برخی دیگر از همتایانش تنها به تفکر در باب ایدهسازی بسنده کرده و پرداخت آن را به حال خود رها کرده است.
20 بهمن 1394
بدترین فیلم پرویز شهبازی و یکی از بدترینها در جشنواره امسال فیلم فجر، «مالاریا» است. فیلمی که اصلا نمیداند در پی روایت چه چیزی است، چرا که فیلمساز مطرح سینمای ایران اسیر فرم روایی خود شده و از قالبگیری مواد و عناصری که باید برای اجرایی کردن طرح به کار آید، کاملا غفلت ورزیده است.
شیوع بهرهمندی از عناصر تکنولوژیک و پدیدهای چون موبایل به دلیل نگره متفاوتی که به شکل زندگی و البته نوع فیلمسازی بخشیده است، پرویز شهبازی را در ادامه فیلمسازانی مانند داوودنژاد و رحمانی به استفاده از همسویی مدیوم سینما با قابی از گوشی همراه برده است. از سویی فیلمساز در ایده به دنبال آن بوده تا اشاراتی به مفهوم سوبژکتیو از حیث انتزاعی و درونمایه موضوعی داشته باشد، چنانکه فیلم «مالاریا» به شکلی خام دستانه در پی آن است تا از انگاره تصوری کاراکترهایش به ارائه تصویری حقیقیتر از پیرامون در ادراک سوبژکتیو و نیز به تعبیر دلوز، راهی برای آزاد کردن جهان از اسارت چشم سوژه دست زند اما اجرایی کردن چنین نگاهی نیاز به خلاقیت و ادراک بالایی داشته و متاسفانه فیلمساز «مالاریا» مانند برخی دیگر از همتایانش تنها به تفکر در باب ایدهسازی بسنده کرده و پرداخت آن را به حال خود رها کرده است.