جیمز براردینلی : "محصولات تصویری خانوادگی- دوستانه چه به صورت لایو اکشن چه تماما کامپیوتری (انیمیشین های با طراحی دستی این روزها کم تولید می شوند) ،" می توانند در دسته بندی های...
14 آذر 1395
"محصولات تصویری خانوادگی- دوستانه چه به صورت لایو اکشن چه تماما کامپیوتری (انیمیشین های با طراحی دستی این روزها کم تولید می شوند) ،" می توانند در دسته بندی های مختلف جای گیرند. محصولاتی که به دنبال رقابت و جذب کردن قشرهای مختلف سنی هستند. تعداد این گونه فیلم های جاه طلبانه (و گران قیمت) که در درجه اول برای سرگرم کردن کودکان تهیه می شوند و نیم نگاهی هم به قشر سنی بزرگ تر دارند، زیاد نیستند. همچنین فیلم هایی وجود دارند که فقط برای کودکان ساخته شده اند و والدین تحمل تماشای آن ها را ندارند. "فیلم پرندگان خشمگین" تقریبا چیزی مابین این دو گونه است. برای مخاطبان به سن بلوغ رسیده ، زجرآور نیست ولی چیز زیادی هم برای به هیجان آوردن آن ها ندارد. فیلم گاهی اوقات سرگرم کننده است ولی میزان لذت بردن از آن با سن بیننده رابطه معکوس دارد. فیلم بیشتر به یک اثر تلویزیونی صبح شنبه مشابه است تا آثار بزرگ پیکسار یا دریم ورکز !
بازی "پرندگان خشمگین" که از سال 2009 پدید آمده است به محض انتشارش ترکاند و تبدیل به یکی از پرطرفدارترین بازی ها شد . Rovio (شرکت فنلاندی سازنده پرندگان خشمگین) از یک اپلیکیشن ساده گرفته تا فرصت های زیاد برای ارتقای برند شرکتش ، تقریبا هرکاری انجام داده تا نهایت بهره برداری را انجام دهد و امپراطوری اش را گسترش دهد . بعضی ها معتقدند "فیلم پرندگان خشمگین" یک آگهی تبلیغاتی 90 دقیقه ای برای محصولشان است اما واقعیت این است که مردم این فیلم را می بینند چون با بازی اش خاطره دارند وگرنه دلیل دیگری ندارد. این فیلم، توسعه منطقی دیگری برای این فرانچایز محبوب است تا در دل فرهنگ عامه ی مردم نفوذ کند و تا زمانی که پول ساز باشد در سطح اول رقابت باقی بماند. "فیلم پرندگان خشمگین" شبیه بازی اش است ، یک تلاش فرصت طلبانه که "تا تنور داغ است نان را بچسبانی" در حالی که این فیلم المان های لازم برای سرپا نگه داشتن این مجموعه را ندارد.
فیلم به طرز عجیبی به نسخه بازی اش وفادار است و این یکی از نقاط ضعفش است . پرتاب کردن پرندگان در محیطی نخ نماشده شاید برای یک بازی متقاعد کننده باشد اما برای خلق یک روایت، محدود و ناقص به نظر می رسد . فیلمسازان تمام سعیشان را برای بهترکردن فیلم انجام داده اند، یک پیش زمینه ابتدایی خلق کرده اند ، صحنه های اکشن و کمی موسیقی به داستان اضافه کرده اند و خصوصیات شخصیتی پرندگان را توصیف کرده اند، با وجود تمامی این ها برای تبدیل شدن به یک فیلمِ حسابی، نقص دارد. نقصی که در تمامی مدت زمان آن روی صحنه نمایشگر حس می شود.
فیلم قصد ندارد میزان تحمل شما برای دنبال کردن داستانش را بسنجد ، حتی ممکن است شما دلتان بخواهد حین دیدن فیلم چُرت هم بزنید! بعد از معرفی سه قهرمان و شخصیت های اصلی یعنی "قرمز (با صدای جیسون سودیکیس)"، "چاک (با صدای جاش گَد)" و "بمب (دنی مک براید)" ، گشت مختصری در جزیره پرندگان می زنیم. هنگام از راه رسیدن یک کشتی دزدان دریایی که توسط خوک های سبز و کاپیتان به ظاهر خوش برخورد، لئونارد (بیل هیدر)، اداره می شود ، صحبت از اعتماد متقابل و همزیستی مسالمت آمیز بین خوک ها و پرندگان مطرح می شود... تا این که خوک ها بچه های (تخم مرغ های) پرندگان را می دزدند و سریع به خانه برمیگردند تا یک املت حسابی درست کنند! پرندگان اکنون خشمگین ، نه تنها به دنبال فرزندان به دنیانیامده خود هستند بلکه قصد دارند جزیره خوک ها را نیز ویران کنند.
سه شخصیت اصلی که در فیلم بیشتر از بازی ویدیویی خود را ارائه می دهند ، علاوه بر حفظ خصوصیات ذاتی شخصیت هایشان ، به لطف فیلمنامه و صداپیشه هایشان که همگی استایل کمدی خاصی دارند، تعدادی جنبه شخصیتی دیگر هم پیدا کرده اند. "قرمز" زبانی نیش دار دارد ، کج خلق و بدبین است. "چاک" مثل یک مرغ عجول است که همه چیز حتی صحبت کردنش هم سریع است. اما "بمب" خشمگین و عصبی است و طبق شرایط همانند نامش عمل می کند. دیگر پرندگان خشمگین که نقش مهمی دارند نیز ظاهر می شوند همانند "ماتیلدا (مایا رودولف)" و "عقاب نیرومند (با صدای پیتر دینکلیج)" . همچنین یک پرنده خیلی بزرگ بدجنس حضور دارد ( که بیشتر شبیه "قرمز" در بازی موبایلی است تا "قرمز" درون فیلم ) که با صدای "شان پن" کاملا قابل تشخیص است. غیر از لئونارد ، بقیه ی خوک ها تفاوت شخصیتی ندارند.
اگر بخواهیم حق مطلب را درباره "فیلم پرندگان خشمگین" ادا کنیم ، یک انیمیشن کامپیوتری خوشایند به نظر می رسد. با این فرض که کارگردانان "کلی کیتیس" و "فرگال رایلی" تجربه کار انیمیشنی داشته اند. (کیتیس تجربه مشارکت در پروژه های بزرگ دیزنی را داشته است، از "پوکوهانتس" گرفته تا انیمیشن "یخ زده") . فیلم ویژگی های خاص و شخصیت های داخل بازی ویدیویی را قرض می گیرد و در قالب سینمایی آن ها را بسط و توسعه می دهد. (توجه : من "فیلم پرندگان خشمگین" را در قالب 2 بعدی دیدم و نمی توانم نظر دهم آیا کیفیت 3 بعدی چیزی به فیلم می افزاید یا نه) . فراوانی رنگ ها پرزرق و برق است اما می توان آن را به دلیل ظرافت طبع کلی فیلم دانست، البته تعداد زیادی صحنه های بد و اضافیِ رقص و آوازخوانی وجود دارد که می توانست در همان اتاق تدوین حذف شود.
من گمان نمی کنم کسی که برای دیدن "فیلم پرندگان خشمگین" به سینما می رود ، انتظارات غیرمعقولانه ای داشته باشد. این اولین فیلم پرهزینه درباره ی یک اپلیکیشن موبایل است و انتظار نمی رود که چندان در خاطره ها بماند. این فیلم برای کودکان سرگرمی خالص است اما برای بزرگسالان آن چنان موفق به نظر نمی رسد . با وجود این که "زوتوپیا" روزهای پایانی اکران خود را سپری می کند و "در جستجوی دوری" که چند هفته دیگر اکران می شود ، این انیمیشن این فقدان را پر کرده است. گمان می کنم بحث کردن بیشتر درباره این محصول غیرمنصفانه باشد حتی اگر هزینه تماشای آن به طور قابل توجهی بیشتر از بازی کردن آن باشد !