مرتضی اسماعیلدوست : فیلم «آبنبات چوبی» توان روایتپردازی ندارد و از طریق ارجاع به موقعیتهایی تکراری تنها زمان و وقت تماشاگر را تلف میکند.
20 بهمن 1394
درباره آثار تولیدی محمد حسین فرحبخش به قدر کافی نوشته و گفتهاند و چیزی برای نقادی اینگونه آثار باقی نمیماند. از طرفی ترک کردن سالن از سوی تماشاگران در هنگام پخش فیلم «آبنبات چوبی» هشداری اساسی برای پایان همراهی مخاطب با ساختههای موسسه «پویا فیلم» خواهد بود.
در «آب نبات چوبی» فرحبخش با وجود داستانی بیمایه و نگاهی سطحی به معضل جوانان، شاهد پوشاندن روایتی مدرن و غیرخطی بر فیلم هستیم که در نوع خود مضحکانه است. گویی فیلمهایی مانند «بارکد» و «آب نبات چوبی» با پوشاندن لباسی فریبنده میخواهند عریانی و بیمایگی آثارشان را بپوشانند که چنین مسالهای از دریچه سینما امکانپذیر نخواهد بود. فیلم «آبنبات چوبی» توان روایتپردازی ندارد و از طریق ارجاع به موقعیتهایی تکراری تنها زمان و وقت تماشاگر را تلف میکند.
آبنبات چوبی مسائل جوانان و مشکلات تفاوت نسلی را بررسی میکند؛ اختلاف دیدگاه نسل قدیم و جدید درباره مشکلات خانواده و تاثیر جامعه بر جوانان امروزی محور اصلی این فیلم است.