تکرار فیلمهای آپارتمانی سینمای ایران

فیلم جدید مهدی گلستانه شباهت انکار ناپذیری به فیلمهای اصغر فرهادی و شباهت بیشتری به « سعادت آباد » مازیار میری دارد. اثری که داستانی تکراری را در بستر خانواده ای روایت می کند و به سبب بحرانی که برای خسرو در شک و تردید به همسرش ایجاد شده، شخصیت های بیشتری را وارد داستان می کند تا این بحران را گسترش دهد.

هانیه توسلی در فیلم نقطه کور

اما مشکل اینجاست که شخصیت های مکمل بصورت مستقل قدرت دراماتیزه کردن داستان را ندارند و ایجاد گره های جدید در روند داستان هم منطق مشخصی ندارد. اصلی ترین سوال درباره فیلمنامه در مرحله نخست به داستان باز می گردد. داستانی که با یک شک آغاز می گردد و در حالی که پاسخ ساده ناهید می تواند گره فیلم را در همان دقایق ابتدایی باز کند، او از پاسخ طفره می رود و سپس نفرات جدیدی به داستان اضافه می شوند تا روند گره گشایی به تعویق بیفتد و فیلم دقایق بیشتری به طول بینجامد.

هانیه توسلی و محمدرضا فروتن در فیلم نقطه کور

در واقع می توان ایراد بزرگ « نقطه کور » را در پرداخت فیلمنامه و شخصیت های داستان برشمرد که فاقد کیفیت مناسب می باشند. اطلاق کردن مشکلات ریز و درشت جامعه به هر یک از شخصیت های داستان ، در صورتی ارزش نقد اجتماعی را افزایش می داد که فیلمساز منطقی از حضور آنان در داستان تعیین می کرد و یا به سبب حضورشان، باعث هویدا شدن بخشی از بحران زندگی خسرو و ناهید می گردید که مخاطب کمتر به آن توجه داشته است. اما این اتفاق در « نقطه کور » رخ نمی دهد و فیلمنامه به شکلی قراردادی مسیر خود را تا انتها پیش می گیرد.

محمدرضا فروتن و محسن کیایی در فیلم نقطه کور

دخیل کردن مجموعه ای از معضلات بزرگ اجتماعی در قالب شخصیت های فیلم بیشتر از آنکه بیانگر دغدغه های فیلمساز به مسائل اجتماعی باشد، باعث به تعویق افتادن چندباره گره گشایی خط اصلی داستان یعنی حضور مرد لوله کش در خانه خسرو می شود. متاسفانه این تعویق در جهت بسط و گسترش فیلمنامه پیش نمی رود تا « نقطه کور » از نیمه به بعد، تکرار فیلمهای آپارتمانی سینمای ایران در سالهای اخیر باشد که در آن کتک زدن زن و ایجاد جنجال جایگاه ثابتی دارد. « نقطه کور » همچنین از بازیهای ضعیفی رنج می برد که در راس آنها می توان از نیکی مظفری یاد کرد که بازی بسیار بدی از خود به نمایش گذاشته است. محمدرضا فروتن نیز در شکل و شمایل همیشگی خود در سالهای اخیر در نقش مردی عصبی تکراری است و هانیه توسلی هم که پیش از این بارها نقش های مشابه ناهید را ایفا کرده، در این فیلم حرف تازه ای برای گرفتن ندارد.

هانیه توسلی و محمدرضا فروتن در فیلم نقطه کور

« نقطه کور» همانطور که از نامش بر می آید یک نقطه کور در فیلمنامه است که کارگردان توان پرداخت و هدایت آن را نداشته است. فیلم مهدی گلستانه نسخه ضعیف تر شده آثار آپارتمانی سالهای اخیر سینمای ایران به شمار می رود که بحث خیانت، شک و تردید در آن مطرح و با یک پایان بندی بسیار بد نیز به اتمام می رسد. به نظر نمی رسد که « نقطه کور » اثری باشد که در سالهای بعد مخاطبین سینمای ایران آن را به خاطر بیاورند.

شما چقدر با این مطلب موافق هستید؟ نظر شما درباره این مطلب و اثر چیست؟ نظر خود را در پایین همین صفحه بنویسید. [منظوم تنها ناشر نقدها است و این به معنای تایید دیدگاه منتقدان نیست.]

شما نیز می‌توانید نقدها و یادداشت‌های خود درباره آثار سینما و تلویزیون را با نام خودتان در منظوم (معتبرترین مرجع نقد سینما و تلویزیون ایران) منتشر کنید. هم‌اکنون مطالب خود را به آدرس ایمیل Admin@Manzoom.ir برای ما ارسال کنید.

نقد، یادداشت، تحلیل، بررسی و معرفی منتقدین از فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ایرانی را در صفحه نقد فیلم سایت منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران بخوانید.