نقد و بررسی فیلم مامان های بد

میلا کونیس که بیشتر با فیلم « قوی سیاه » به یاد آورده می شود، بازیگر نقش اصلی فیلم است. کریستن بیلِ فیلم « فراموش کردن سارا مارشال » هم در فیلم حضور دارد. کریستینا اپلگیت هم که سال گذشته با فیلم « تعطیلات » در سینماها دیده شده بود دیگر بازیگر فیلم است. همسرِ ویل اسمیت را هم می توانید در « مادران بد » پیدا کنید. جان لوکاس و اسکات مور که تنها ساخته سینمایی شان تا به امروز کمدی ناموفقی به نام « 21 & Over » بوده است.

نکات مثبت فیلم ؟

در این نوع کمدی ها معمولا تک لحظه هایی وجود دارد که مخاطب به خنده می افتد؛ مانند لگد خوردن و مشت خوردن یا یک لحظه فیزیکی خاص. در « مادران بد » هم تعدادی از این موقعیت ها وجود دارد که حداقل چند ثانیه ای شما را می خنداند.

نکات منفی فیلم ؟

هیچ مغزی پشت اتفاقات فیلم نیست. فیلم قرار هست یک کمدی باشد با نتیجه گیری نهایی درباره مادران و زندگی شان، اما فیلم به جز چند صحنه هجوآمیز قابلیت ایجاد موقعیت کمیک هدفمندانه را ندارد و به حدی هم عمیق نیست که تماشاگر پیام اخلاقی فیلم را جدی بگیرد. نکته جالبی هم که می شود در فیلم یافت این هست که چشم انداز آزادی هایی که مادران فیلم خواستار آن هستند خیلی تفاوتی با یک دختر 14 ساله ندارد! میلا کونیس بازیگر با استعدادی هست اما به نظر می رسد که خیلی برای بازی در نقش یک مادر نمونه مناسب نیست.

« پدربزرگ بد » ، « معلم بد » و حالا « مادران بد » که محتوای تمام این آثار تقریبا یکی است. « مادران بد » کمدی کلیشه ای است که هیچ نکته غافلگیر کننده ای ندارد و موقعیت های کمیکش هم تکراری است؛ چطور می شود از دیدن اینهمه تکرار لذت برد!؟