هاله ای از تردید

«سید روح‌الله حجازی» که در مقام نویسنده ، تهیه کننده و کارگردان فیلم اتاق تاریک گام به سی و ششمین دوره جشنواره فجر گذاشته است ، مخاطب را همچون برخی آثار گذشته اش به دنیای تردیدهای عجیب و غریب خود سوق می دهد ، تردیدهایی آزاردهنده که پتانسیل آثار موفقی در ابعاد مثبت دارد اما ما را به نقد بزرگ و همیشگی  که بر حجازی و بسیاری از کارگردانان و نویسندگان ایرانی وجود دارد می رساند که مربوط به انتخاب ایده ، تم و مضمون فیلم است ، آیا داستان های پرچالش تر و جذاب تر و فاخر تری در جامعه امروزی و تاریخ ما وجود ندارد که ما باید فیلمی تلخ با موضوع تجاوز به کودک خانواده ای را ببینیم که در کشاکش مشکلات مالی و شغلی خود تردیدهایی را با خود یدک می کشد.

ساره بیات و ساعد سهیلی در فیلم سینمایی اتاق تاریک

با نگاهی جزئی تر به فیلم به واقعیتی می رسیم که امروزه جامعه ما را زمینگیر کرده است واقعیتی که در میان تردیدهای «هاله» با بازی قابل قبول «ساره بیات» در نقش همسر فرهاد جنونی خاموش را در او زنده کرده است و در ورطه ی گرفتار شده در آن برای فرار از مشکلاتش به دنبال مقصر و افشا کردن حقیقتی است که در هاله ای از ابهامات خود در پیرامونش حس می کند و فرهاد با ترس قدیمی خود ناتوان در اداره ی زندگی اش مدام مورد مواخذه ی همسرش قرار می گیرد و حجازی هوشمندانه این حالات والدین را که نشات گرفته از تصورات اشتباه یک کودک است را به نمایش می گذارد ، ایده ای بدیع که در مضمون تکراری و خسته کننده این روزهای سینمای ایران قتل عام شد ، فیلمی که می توانست با اندکی درایت بیشتر در کارگردانی و متن به اثری ایده آل تبدیل شود ، هر چند نباید از کنار نقاط قوت فیلم از جمله موسیقی متن گوشنواز «کارن همایونفر» که متناسب با تک تک پلان ها مخاطب را با فیلم درگیرتر می کرد و تصویربرداریه کاملا در خدمت متن از «پیمان شادمانفر» گذشت ، متنی که سیاهی تردیدهای ذهن هاله را به عنوان نماد طیفی از جامعه به خوبی بر پرده نقره ای نمایان کرد.