هوایی دودگرفته، رابطه‌هایی غبارآلود

وارونگی فیلمی است درباره پدیده وارونگی هوا، و چه بسا وارونگی انسان‌ها و رابطه‌هایشان. فیلمی است درباره‌درک نشدن آدم‌ها توسط هم. روایتی از اعضای خانواده‌ای که در کنار هم زندگی می‌کنند و قاره‌ها از هم دورند. یک 90 دقیقه دیگر از درگیری و نزاع و تشنج. تکرار یأس‌آور و چندباره رابطه‌هایی که ترمیم نمی‌شوند. بازهم تصویر ملال‌آوری از خواهرها و برادرهای عصبی و پرخاشجو. فیلم مملو از قاب‌هایی خاکستری است که نمایشگر هوای آلوده شهر و سختی امکان نفس کشیدن در این هواست.

«وارونگی»به لحاظ ساختاری نیز یک تنگ‌نفسی آزاردهنده است. داستانی است که پیش نمی‌رود. شکل نمی‌گیرد که ادامه یابد و در پایان نیز آغازی که شروع نشده است را باز می‌گذارد تا نقطه رهایی روایت را مخاطب خود هر کجا که خواست بگذارد. وارونگی شاهد دیگری بر خرابی حال این روزهای سینمای ایران است.