نقد و بررسی فیلم آلیس آن سوی آینه

جانی دپ که احتیاجی به معرفی ندارد. هلنا بونهام هم که از زمان حضور تیم برتون در سینما، با او بوده و در فیلمهایش حضور داشته، دیگر بازیگر فیلم است. میا واشیکوفسکا هم که یکی از پرکارترین بازیگران جهان در دو سه سال اخیر بوده، بازیگر نقش اصلی فیلم است. آن هاتاوی و ساشا بارون کوهن هم از دیگر بازیگران مطرح فیلم به شمار می روند. کارگردان جیمز بابین، که عمده موفقیت هایش را مدیون ساخت سریال موفق « Flight of the Conchords » است. بابین همچنین کارگردان فیلمهای « ماپت ها » بوده است.

خانواده ها در هنگام تماشای فیلم باید به چه نکاتی توجه نمایند؟
هیچ نکته ای؛ همه جا امن و امان است!

نکات مثبت فیلم ؟
طراحی لباس فیلم چشم نواز و قابل ستایش است.

جلوه های ویژه را هم می توان از جمله نقاط قوت فیلم محسوب می کرد. البته CGI از لحاظ طراحی بصری جذاب هستند و تقابل بازیگران در مقابل پرده سبز ، کمی توی ذوق می زند.

نکات منفی فیلم؟
« آلیس آنسوی آینه » علنا در بخش فیلمنامه و پیشبرد داستان ناتوان است و برگ برنده ای برای غافلگیری مخاطبش ندارد. داستان فیلم بی مزه و کِش دار روایت می شود و هیچ اوج و فرودی در داستان بوجود نمی آید. شخصیت های داستان نیز از خودشان در قسمت قبل عقب تر هستند.

شوخی هایی که در فیلمنامه نوشته شده فاقد جذابیت هستند و از میزان گزندگی این شوخی ها نیز تا حد زیادی کاسته شده و به قول معروف، پالایش شده تر هستند. این مسئله باعث کسل شدن تماشاگر می شود چراکه باید به پای گفتگوی شخصیت هایی بنشینند که احتمالا خودشان هم از مکالماتشان حوصله شان سر رفته است!

نکته عذاب آور دیگر فیلم این هست که بازیگران مطرح فیلم نیز نسبت به قسمت قبل، افت محسوسی را تجربه کرده اند که البته دلیل این نمایش ضعیف به فیلمنامه ضعیف مرتبط است. جانی دپ و هلنا بونهام کارتر ظرفیت های به هدر رفته فیلم محسوب می شوند.

حرف آخر :
چند سال انتظار برای مشاهده مجدد آلیس در سرزمین عجایب فانتزی و جذابش در « آلیس آنسوی آینه » ارزشش را نداشت. فیلم یک دنباله سرهم بندی شده از کلیشه های رایج سفر در زمان و عشق و باور و مسائلی از این دست است. شاید بهتر می بود تیم برتون بر صندلی کارگردانی تکیه می زد تا حداقل نبوغش در خلق موقعیت ها و پرورش دیوانگی های فانتزی کمی رنگ و لعاب بهتری به خود می گرفت؛ رنگ و لعابی که به نظر می رسد دیگر وجود خارجی ندارد.