کنث توران- لس انجلس تایمز : تجربه ی تماشای (اژدهای پیت) مانند دیدن چیزی کهنه و منسوخ شده است. اثری که هر جز آن همچون هیولای نفس آتشینی که فیلم از روی آن نامیده شده، افسانه...
18 آذر 1395
تجربه ی تماشای (اژدهای پیت) مانند دیدن چیزی کهنه و منسوخ شده است. اثری که هر جز آن همچون هیولای نفس آتشینی که فیلم از روی آن نامیده شده، افسانه ای است. اژدهای پیت فیلمی سرراست، درست و خانوادگی است. این فیلم که توسط دیوید لاری نویسندگی و کارگردانی شده به این که شباهت زیادی به فیلم های قدیمی دارد و این که می توانست در دهه های قبل بدون هیچ رنگ و لعابی ساخته شود توجهی نمی کند. این اثر که فیلمی صادق و لطیف است به هیچ وجه سانتیمانتال نیست و مقدار به اندازه ای تنش را از آن جایی که در رده ی pg قرار می گیرد منتقل می کند. این فیلم درباره ی تنهایی، دوستی و ماهیت خانواده است و در نوعی از جادوی معصومیت سیر می کند که ما امروزه به اندازه ی کافی شاهد آن نیستیم
نسخه ی اصلی اژدهای پیت که در سال 1977 ساخته شد ترکیبی از انیمیشن و لایو اکشن است چرا که در آن زمان تنها راهی بود که می شد داستان پسری که با موجودی عجیب الخلقه که الیوت می نامید را تعریف کرد. یک طریقی که از رهگذر آن اژدهای پیت کاملا مدرن و بروز به نظر می رسید استفاده آن از آخرین سیستم های تصویرسازی کامپیوتری زیر نظر سوپروایزر جلوه های ویژه اریک ساندون (از شرکت وتا دیجیتال) است که علاوه بر این فیلم مسئولیت جلوه های ویژه ی هابیت و همچنین سه گانه ی ارباب حلقه ها را نیز بر عهده داشته است.
با این که الیوت 24 فوت قد دارد و پرواز می کند و نفس آتشین از دهانش خارج می کند، این اژدها خیلی احمقانه و لوس به نظر می رسد و در مقابل اژدهای سریال بازی تاج و تخت همچون یک اسباب بازی می نماید. بر و بچه های شرکت وتا مجبور بودند هر 18 میلیون تار موی الیوت را طراحی کنند و نتیجه کار به خصوص در تماشای سه بعدی فیلم آن قدر فوتو ریلستیک است که می توان این اژدها را در موقعیت لایو اکشن قرار داد.
از آنجایی که لاری در کنار همکار فیلمنامه نویس اش توبی هالبروکس این فیلم را نوشته اند این نسخه از اژدهای پیت بر اساس فیلمنامه ی مالکوم مارلموستین برای فیلم 1977 است که البته به جز ایده ی مرکزی رابطه ی دوستی پسربچه با اژدها چیز دیگری را از آن نسخه نگرفته است.
اژدهای پیت با نمایی از پیت 5 ساله آغاز می شود که در حالی که به سمت شمال غربی کشور می روند در صندلی عقب ماشین خانوادگیشان نشسته و کتابی به نام" الیوت گم می شود "که درباره ی سگ گمشده ای است، می خواند. هنگامی که مادر پیت به او می گوید «شجاع ترین پسری که تا حالا دیده ام» دنیا این ادعای او را آزمایش می کند. تصادفی اتفاق می افتد و پیت در جنگل با گرگ ها تنها می شود. گرگ ها پس از شنیدن صدای پاهای سنگینی فرار می کنند.
بله این همان اژدهای عظیم الجثه است که بیشتر شبیه عروسکی بزرگ می نماید تا هر چیز دیگر. پیت و او که از روی شخصیت کتاب الیوت نامیده شده خیلی زود با یکدیگر رابطه ی دوستی برقرار می کنند. فیلم به 6 سال بعد در روستای زیبای میلهاون کات می شود. روستایی (در تاپانوی نیوزلند فیلمبرداری شده ) که همچون جایی که لاری (روزگار گذشته) نامید ،طراحی شده و همچنین همه چیز آشنا به نظر می رسید اما وسایل مدرن مثل تلفن و کامپیوتر هنوز به وجود نیامده اند.
آقای میکام (رابرت ردفورد) از جنگلش بیرون می آید تا برای بچه ها داستان هایی را از برخورد با یک اژدهای واقعی در اعماق جنگل تعریف کند.
دختر بزرگ آقای میکام، گریس (بریس دالاس هاوارد) فکر می کند که بهتر از پدرش می داند. این یاغی جنگلی که ادعا می کند تمام این جنگل را گشته ،داستان پدرش را مسخره می کند.
شریک گریس ، جک (وس بتلی) چوب بری دارد و اتفاقا صاحب دختری به نام ناتالی (اونا لارنس) است که دقیقا هم سن پیت است.
و بعد از این همه سال چه اتفاقی برای پیت افتاده؟ اکنون اژدها و پیت (که اوکس فجلی به خوبی از پس اجرای نقش برآمده) با موهای بدفرم و بلندش، رابطه ی دوستانه ی نزدیکی با هم دارند و از آن جایی که الیوت توانایی نامرئی شدن را دارد با هم قایم موشک بازی می کنند.
دو جهان فیلم زمانی با هم برخورد می کنند که گاوین (کارل اوربن ) برادر پول پرست جک، نزدیک ترین چیز به بدمن در این فیلم، تصمیم می گیرد تا درختان را در بخشی از جنگل قطع کند تا بدین طریق با ایجاد سر و صدای کافی توجه پیت را جلب کند. این منجر به ارتباط پیت با گریس و جک می شودکه می خواهند این پسر جوان را به شهر ببرند و متمدنش کنند اما این عمل چه معنایی برای الیوت خواهد داشت، به خصوص از آن جایی که پیت در جمله ای تأثیرگذار می گوید: "وقتی من بروم او می ترسد"
خلق این رابطه ی تأثیرگذار بین یک پسر و اژدهایش، شاید بهترین دستاورد کارگردان فیلم باشد که جدیت و سرگرمی مشابهی را در فیلم دیگرش (آن ها بیگناهند) آورد.در اینجا لاری فیلمی ساخته که با این که برای کوچکترهاست اما بینندگان بزرگسال را نیز به زمانی می برد که آن ها آن قدری جوان بودند که به اژدها اعتقاد داشته باشند. آیا امروزه در جهان هیچ بازاری برای چنین فیلم هایی وجود دارد؟ اگر اژدهایان واقعی باشند، شاید بازاری باشد.