مهدی فیاضیکیا: شاید به میرباقری نشود خرده گرفت. سبکِ کاری او بازنماییِ نمایشی است و نه تحلیل. شرارت در عمرسعد و ابن زیاد، از کدام منشأ نشأت میگیرد؟ اعتقاد مختار به آل علی، از کجاست؟ تردیدش از کجاست؟ او کجای قضیه ایستاده؟ شاید به جای مختارنامه، باید «روزگارِ مختار» را ساخت.
وحید پناهلو: نویسندگان و سازندگان این سریال راهی بجز نمایش جز به جز اتفاقات و رفتارهای ناپسند شخصیت ها با هدف پیشبرد داستان و محکومیت احتمالی شخصیت های منفی در پایان فیلم ندیده اند
علی جعفری: اینکه روایت قریب به سه دهه پرفراز و نشیب از زندگی و زمانه دشوار ایرانیان به نوعی بازنمایی فانتزی لاله زاری تقلیل داده شود خود محل تاملات جدی است.
محمدتقی فهیم: انتظار همه اسپانسرها این است که سریالها به مثابه آیتمهای بازرگانی عمل کنند که این ذهنیت غلطی است. باید مفهوم اسپانسر در سریال «برادر» به خودی خود نقد شود.
محمدتقی فهیم: «پادری» از منظری میتواند در لحظاتی معدود لبخندی را بر لبان تماشاگر بنشاند که در این بخش جای تامل و تائید دارد، اما اساسا این سریال فاقد ساختار قصهگو و جذاب و متناسب با ماه رمضان است. «پادری» از طنز فراتر رفته و به حد افراطی در بیان رسیده است.