لیلی مسلمی: «شاعر زباله‌ها»فیلمی در ستایش شعر، عشق و زندگی است اما از لایه‌های سیاسی و مفاهیم سمبلیک راست و چپ آن نمی‌توان چشم‌پوشی کرد.

محمدرضا نوروزپور: در سراسر فیلم، گرد خستگی، کسالت، افسردگی و یاس و نومیدی پاشیده شده و هیچ نقطه‌ای برای بازگشت نیست.

آناهید موسسیان: زیبایی فیلم در این است که هیچ‌گاه نه خالق آن و نه آدم‌هایی که حالا به تماشای آن نشسته‌اند، نسبت به آدم‌های فیلم حس ترحم ندارند.