کاوه قادری: «اروند» پوریا آذربایجانی ایده مرکزی خود را در چه جهتی بکار می گیرد؟ یادبود و خدابیامرزگویی صرف؟ و یا صرفاً رسیدن به این گزاره که همرزمان شخصیت اصلی، نه مفقود یا اسیر، بلکه شهید شده‌‌اند و نهایتاً نمایش بقایای پیکرشان و چگونگی شهادت‌شان؟

حمید غفاریان: فیلم به لحاظ رسیدن نقطه a به b ضعیف عمل می کند اما شهادت آنها به قدری ناراحت کننده است که دیدن این تصاویر هر انسانی را به فکر فرو می برد.

جبار آذین: گزینش موضوعی بکر و تازه که تاکنون در هیچ اثر سینمایی ایرانی به آن پرداخته نشده یعنی بازگویی گوشه‌ای از حماسه و تراژدی شهدای غواص مضمون و سوژه داستان فیلم «اروند» را تشکیل داده است.

علی نیکجو: اروند، برخلاف اسمش نه «مکان» مند است نه «زمان» دارد. کانال‌های فیلم بیشتر شبیه کانال‌های جنگ جهانی اول‌اند تا جبهه‌ی جنوب ایران.

مرتضی اسماعیل‌دوست: فیلم «اروند» با وجود کم‌بنیه بودن موقعیت‌های دراماتیک،‌ دارای فضاسازی‌های شاعرانه و قاب‌های مینیاتوری است و جهان ذهنی شخصیت ها را تا حدی برای مخاطب ملموس می‌کند.

بابک مهرورز: « اروند » با توجه به سوژه مناسب و بکری که داشت، می‌توانست با گروه کارگردانی خوش فکر اثری ماندگار خلق کند اما همه چیز سطحی و بی‌روح باقی‌ماند.