یزدان سلحشور: گاهی مشکل است که درباره‌ یک فیلم بگوییم خوب است، بد است، متوسط است یا هر چه؛ نه فقط به‌خاطر موضوع انتخاب‌شده برای آن فیلم، به‌خاطر خاطره‌انگیز شدنش که امری جدا از کیفیت آن در تاریخ سینماست.

نفیسه ترابنده: ”هیهات” نقطه عطفی در سینمای ایران است، سینمایی که دستانش در ارائه مضامین دینی و عاشورایی متأسفانه خالی است اما ای‌کاش فیلم مضامین خود را در قالبی جذاب‌تر و به دور از ضعف‌های ساختاری برای مخاطب ارائه می‌داد.

مجید شیردستیان: در این مسیر تنها این گریه‌ی بی فایده و عزاداری غیر موثر برای امام حسین علیه السلام است که نه تنها تغییری را در اجتماع ایجاد نمی‌کند، بلکه سلسله‌ی عقب افتادگی را به آیندگان نیز نوید می‌دهد.

سید محمد حسینی: بماند اینکه فیلم در ساختار هم لنگ می‌زند و نمی‌تواند درست از پس باورپذیر کردن محتوای خود برآید.

محمدتقی فهیم: فیلم تنها به منطقه خودمان محدود شده ولی «هیهات» قابلیت ارائه به مردم سایر نقاط جهان را داشت چرا که مفاهیم بیان شده در آن تماما انسانی و جهان‌شمول است.

سید ابراهیم هاشم‌زاده: وقتی پروژه فیلمی با لوکیشن خارجی و بازیگران نامی کلید می‌خورد فرد یا نهاد تهیه‌کننده باید در هزینه کردن برای فیلمنامه دست و دلباز باشد و صبور.

علی نیکجو: برخورد نسلِ به جنگ رفته و نسلِ امروز و دغدغه‌های زندگی و معیشتِ بعد از جنگ خیلی پررنگ‌تر از تمِ عاشورا و زیارت است.