مازیار فکری ارشاد: نسخه سینمایی "چهل سالگی" به لحاظ فرم قصه گویی، روایتی سیال از عناصر ادبیات کلاسیک را در پیش گرفته است.

سینا حبیبی: چهل سالگی نام رمانی است از ناهید طباطبایی که در این فیلم اقتباسی آزاد از روی آن انجام شده و تغییراتی بس فاحش در آن دیده می‌شود، که شاید یکی از مشکلات فیلم همین وفادار نبودن به رمان باشد.

مصطفی مردانی: در فیلم چهل سالگی، ما با درونیات یک زن چهل ساله که وجه تسمیه نام داستان است روبرو نیستیم. ما با درونیات یک مرد عاشق روبرو هستیم که تلاشی برای جلوگیری از دیدار عشق قدیمی همسرش با همسرش نمی‎کند.

احمدرضا کشاورز: فیلم چهل سالگی از لحاظ مضامین ، اجزا و محتوا به طور نسبی ساختارمند و دارای ترکیبی بازهم به طور نسبی منسجم بود.

پرهام: چهل سالگی فیلم عاشقانه‌ایی است و ریتم فیلم آرام است و پایان خوبی ندارد.

محمود فتح‌نیا: در یک فیلمنامه، آدم‌ها را در تعامل با دیگران می‌شناسیم. از عمل‌ها و عکس‌العمل‌هایشان در قبال دیگران.ولی در چهل سالگی این‌چنین نیست.

دارابی: چهل سالگی با بازی زیبا و تماشایی محمدرضا فروتن و لیلا حاتمی نتوانست نظر بیننده را به خود جلب کند.

مائانتا اعتصامی: "چهل سالگی" با همه ی نواقصی که شاید داشته باشد اما در کل , در برهوت کنونی سینمای ما , فیلمی است که ارزش دیده شدن و نوشتن را دارد.

زهره نبی‌زاده: اقتباس و استفاده از آثار و اندیشه دیگران برای بوجود آوردن اثری جدید در همه عرصه‌ها نه تنها رایج است بلکه نظریه پردازان امکان شکل‌گیری هیچ اثری را بدون این فرایند امکان‌پذیر نمی‌دانند.

مهرزاد دانش: فیلم چهل سالگی از معدود اقتباس‌های ادبی سال‌های اخیر سینمای ماست. اقتباس در این فیلم از دو زاویه، روندی نسبتاً متفاوت با برخی دیگر از فیلم‌های اقتباسی ایرانی متأخر دارد.

سحر عصر آزاد: «چهل سالگی» در عین محوریت قصه‌ای درونی و جذاب که کشمکش‌های درونی و بیرونی یک زوج را طرح می‌کند ناکام از عمق دادن به شخصیت‌ها و روابط گذشته و حال آن‌ها است.

امیر قادری: کاش فیلم سینمایی «چهل‌سالگی» بیش از این‌ها بر درام مرکزی‌اش متمرکز نمی‌شد تا بشود به خیال راحت به تماشاگر این سینما، نمایشش را توصیه کرد.

علی وزینی: داستانی عاشقانه و روایتی آرام از حرکت انسان‌ها در مسیر عشق، که هر لحظه از این عشق سراسر انتخاب و ترس رویارویی با گذشته است.

ارغوان اشترانی: یک فیلمنامه نویس باید همواره از خود بپرسد آوردن داستانی که باورپذیر کردن آن دشوار است تا چه حد در قصه ضرورت دارد که در این قصه واقعا ضرورتی بر این داستان حاشیه ای نیست.