علی منصوری: فیلنامه عرق سرد با آنکه ایده مهم و بسیار دردناک و قابل توجهی دارد و به نوعی به دغدغه‌ی حق طلبانه‌ای از زنان ورزشکار اشاره می‌کند، بسیار ضعیف است و با یک خرده پیرنگ شکل نگرفته قصد کش دادن فیلم تا به انتها را دارد.

آرش پارساپور: فیلمنامه عرق سرد با اینکه فیلمنامه‌ای به شدت فمنیسمی است ولی نمی‌توان آن را اغراق آمیز دانست. تفکری که در بیننده توسط سکانس‌های فیلم ایجاد می‌شود از نوع تلخی است که بدون حالت شعاری به تماشاگر القا می‌شود و از همین حیث او را بیشتر به تعمق وا می‌دارد.

مدیسا مهراب پور: «عرق سرد» هم مانند «من» یک فیلم زنانه است و بیرقی دوباره سراغ زنی (نه شبیه به زنان معمولی که در اطرافمان می‌بینیم که زنانی با شکل زیست ویژه) رفته تا با تعریف داستان زندگی‌اش او را تبدیل به قهرمان خود کند. «عرق سرد» درباره برخورد و فاعلیت زنانه قهرمانش با جامعه مردسالارانه و رفتارهای ضدونقیض و خشن مردان اطرافش است

ساناز رمضانی: «عرق سرد» ازلحاظ فرمی به‌پای «من» نمی‌رسد و توانایی‌های قصه‌گویی بیرقی را به‌خوبی نشان نمی‌دهد اما فیلمی است که از بطن جامعه و نیاز امروز آمده است و تلاشی ستودنی است که باید تکرار شود تا به بار بنشیند.

حفیظه مهدیان: عرق سرد درباره تلاش‌های ناکام یک زن برای رسیدن به خواسته‌های خویش است. زنی که به ظاهر در ساختار غیرمنعطف قانون، هنجارهای اجتماعی، شوهر و مسولینِ غیردلسوز گیر افتاده و تباه می‌شود.

: باران کوثری که نقش افروز اردستانی را در این فیلم بازی می کند چندی است قرار است نقش دختران عصبانی را در سینمای ایران بازی کند. در این فیلم او به دنبال حل مسئله ممنوع الخروجی اش رفته تا قلاب نویسنده این اثر در یقه ی مخاطب گیر کند.

محمدرضا کردلو: «عرق سرد» به بهانه‌ی نمونه‌ای خاص و تقریبا استثنایی یک قانون کلی را به چالش کشیده است. فیلم سهیل بیرقی در فرآیند ایجاد این چالش، کنایه‌های سیاسی و اجتماعی کم ندارد. اساسا گویی کنایه‌های سیاسی اولویت بالاتری نسبت به پرداختن به نقد اجتماعی داشته‌اند، آنهم در سطحی کاملا کلیشه و دمده شده.

محمد رضوانی‌پور: «عرق سرد» به دلیل فرومایگی بیش از حدش در فرم، مایه بی‌اعتباری سینمای اجتماعی ایران است و از همین‌رو فمینیسم را هم لوث می‌کند.

محمدحسن بورچی: فوتسال و فوتبال به عنوان ورزش‌هایی همه پسند و بسیار پرطرفدار در عرق سرد نقش آتراکسیون را دارد. قرار است فروش فیلم را تضمین کند. تصویر باران کوثری در لباس فوتسال به همراه همه مانورهایی که بر روی ماجرای نیلوفر اردلان می‌دهند می‌تواند تماشاگر را به سالن سرازیر کند.

سیدعلاء سیادت : عرق سرد فیلمی داستان‌گو و جذاب برای مخاطب است و می‌توانست با تغییر نگاه در نیمه دوم فیلم و اصلاح برخی قسمت‌های فیلم و فرار از سیاسی‌کاری تبدیل به فیلمی تاثیرگذار شود . با اینکه حرفی که فیلم می‌خواهد بزند خوب است.

نفیسه ترابنده: “عرق سرد” برای نخستین بار فوتبال بانوان را برپرده سینما نمایش می‌دهد و از این جهت جذاب است، صحنه‌های هیجان‌انگیز فوتبال بانوان در ابتدای فیلم مخاطب را به شور و نشاط می‌آورد. فیلم از بازی‌های قابل‌قبول و باورپذیری نیز برخوردار است.

امیر حسین خیراندیش: «عرق سرد» داستان افروز اردستانی (با بازی باران کوثری) کاپیتان تیم ملی فوتسال بانوان است که برای اعزام به فینال مسابقات آسیایی دچار مشکل می شود. او نمیتواند از کشور خارج شود چون همسرش او را ممنوع الحروج کرده.

سیدمحمدرضا حسینی: فیلمی که بیشتر از آنکه بتواند مسئله ای را در قالب هنر طرح کند دچار بیانیه خوانی شده و به جای قصه گویی سالادی از شعارهای سیاسی جناح مطبوع و همسو با دشمنان ساخته و مسائلی چون تضییع حقوق زنان در قانون ایران، مدیران بی خاصیت یا مذهبی خرافاتی و کوته فکر را با طرح مسئله همجنس بازی که مورد علاقه جشنواره های خارجی است در هم آمیخته و با قرار دادن شخصیت منفی و دروغگوی فیلمش بعنوان مجری یک برنامه تلویزیونی به صدا و سیما تاخته ، سعی کرده تمامی شعارهای جناح خود را در فیلم بگنجاند تا بیانیه کاملی از جناح خود ارائه کرده باشد.