کاوه قادری: فرزاد مؤتمن البته به لحاظ تکنیکی کوشیده در دنیای جدید نیز زیست بایسته و متناسب را داشته باشد؛ دست کم نشان به آن نشان که کوشیده از طریق کات‌های پرتعداد و دکوپاژ و تقطیع‌های پی در پی، ریتم تدوین فیلم را شتابان و حادثه‌ای کند.

یاسمن خلیلی‌فرد: «آخرین بار کی سحر را دیدی» چیز متفاوتی را ارائه نمی‌کند. این بدان معنا نیست که فیلم بد است؛ برعکس، فیلم علی‌رغم همه‌ی اشکالات فیلمنامه‌ای اش کار تر و تمیزی از آّب درآمده و برعکس بسیاری از فیلم‌های هم ژانر خود باورپذیر است اما چیز متفاوتی هم در آن دیده نمی‌شود.

افشین علیار: فیلمساز به شدت به ژانر اهمیت می‌دهد و می‌تواند فیلمی درخور ژانر بسازد موتمن تجربه‌گرایی را می‌پسندد و نشان داده به قصه پردازی اشرافِ کامل دارد شب‌های روشن، سایه روشن ، خداحافظی طولانی و آخرین بار کی سحر را دیدی از آن دست فیلم‌هایی هستند که فیلمسازش به مخاطب سینما احترام می‌گذارد.

آرش پارساپور: فیلم آخرین بار کی سحر را دیدی می‌تواند با وجود انبوه این حجم از مشکلات درون فیلمنامه، کماکان در کویر خشک سینمای ایران که آثار یکنواختی در آن جای گرفته، همانند یک لنگه کفش پاره باشد و غنیمت شمرده شود و انصافا می‌تواند برای یک بار دیدن، تماشاگر را جذب خود کند اما فرسنگ‌ها با یک اثر پلیسی-معمایی درجه یک فاصله دارد و برای رسیدن به این پله، هنوز مدت‌ زمان زیادی لازم است.

محمدرضا وحیدزاده: فیلم «آخرین‌بار کی سحر را دیدی» ساختة فرزاد مؤتمن، یک فیلم قابل دفاع از کارگردانی با تجربه است که در سال گذشته نیز با فیلم خوش‌ساخت و موفق دیگری چون «خداحافظی طولانی» در جشنواره حاضر شده بود.

مرتضی اسماعیل‌دوست: ایده اولیه «آخرین بار کی سحر را دیدی؟» در کاغذ بسیار جالب و دراماتیزه بوده و قابلیت تبدیل به یکی از بهترین ساخته‌های تریلر سینمای ایران را داشته، اما...

محسن دریالعل: فیلمنامه دارای پیچیدگی‌های خاصی نیست و داستان را خیلی آرام و منطقی پیش می برد تا بیننده مانند پلیس درگیر کشف حقیقت شود...