برومند شکری: فیلم هزارپا با وجود نواقص از تدوین خوبی برخوردار نیست و سکانس‌های بی‌ربط فراوانی در آن دیده می‌شود. اگر چه همین موضوع ممکن است از نگاه مخاطبی که شیفته بازیگران و موضوع قصه است دیده نشود ولی حداقل انصافی که کارگردان می‌توانست به خرج بدهد این بود که شعور مخاطب را با چنین اقدامی‌به سخره نمی‌گرفت.

علی سلیمانی امیری: مخاطب سینما نیاز به اموزش دارد و این اموزش صرفا با ساخته شدن آثاری فاخر شکل خواهد گرفت اما ارتباط میان اثاری مانند هزارپا و مخاطبان نه تنها آموزشی را در برنخواهد داشت بلکه موجب کج سلیقگی و بد فهمی مخاطبان سینمایی خواهد شد که مطمئنن در آینده سینمایی ایران بی‌تاثیر نخواهد بود.

آرش پارساپور: فیلم هزارپا یک سروگردن از کمدی‌های دیگر بالاتر است ولی صرفا استانداردهای اولیه یک فیلم سینمایی خنده‌دار را رعایت می‌کند و چارچوب قرص و محکمی دارد وگرنه محتوای آن و نوع نمایش این محتوا پر از ایراداتیست که البته به چشم عموم تماشاگران ایرانی نمی‌آید و همین نکته را ابوالحسن داوودی و تیمش هم بهتر از همه فهمیده‌اند.

علی منصوری: هزارپا نیز مثل دیگر کمدی‌هایی با نام حیوانات از نامگذاری‌اش گرفته تا فضای داستانی‌اش تا طراحی کاراکترهایش هیچ‌گونه خلاقیت ندارد و کپی دوباره فیلم‌هایی با چنین فضاهایی است. ظرفیت چنین کمدی‌هایی به واقع به پایان رسیده است.

یاسمن خلیلی‌فرد: «هزارپا» هم به لحاظ اجرا فیلم تمیزی ست. اندازه نماها، زوایای دوربین و بازی‌های آن از بخش‌های مثبت کارند که بی‌شک نقش فیلمساز در این موفقیت را نمی‌توان نادیده گرفت اما کار همچنان از ساده انگاری فیلمساز نسبت به اثر کمدی لطمه می‌خورد؛ لطمه‌ای که باعث می‌شود «هزارپا» نتواند به یک کمدی خلاقانه و منحصر به فرد در سینمای ایران تبدیل شود.

مدیسا مهراب پور: «هزارپا» هرچند از دیگر فیلم‌های کمدی که می‌بینیم یک و سر و گردن بالاتر است اما هنوز با آن چیزی که بهش می‌گویند «خوب»، فاصله زیادی دارد. هرچند که داستان جالبی دارد و قصه‌گو است اما در عین بسیار هم شلخته داستانش را تعریف می‌کند.

افشین علیار: چند روز از اکران این فیلم می‌گذرد و فضای مجازی پر شده از اینکه این فیلم در یک هفته توانسته دو میلیارد و چقدر بفروشد و این یعنی هزارپا توانسته فروش سه روز نخست و هفته‌ی اول را در سینمای ایران تغییر دهد، زمانی که یک پردیس سینمایی در چندین سانس را به این فیلم اختصاص می‌دهد یا به معنی دیگر مخاطب دزدی می کند کاملا مشخص است هزارپا باید رکورد فروش را در سینمای ایران جابجا کند!!

راد شهبازی: درکل می‌توان از این فیلم ، به عنوان یک کمد‌ی‌تر و تمیز و خوش رنگ و لعاب نام برد و از آن دفاع کرد اما کاش داوودی در این فیلم به ساختار اصلی فیلمش و فیلمنامه شلخته و پر از ایراد ، بیشتر اهمیت می‌داد تا شاهد یک کمدی خوب می‌بودیم .

علی سالاری نسب: هزارپا تصویر سازی خوبی از اوایل دهه هفتاد داشت،فیلمی در ژانر کمدی که با شیرینی‌ها و جذابیت‌های خاص خودش باعث شادی و لذت مخاطب در طول فیلم می‌شود که دیدن آن خالی از لطف نیست.

ساناز رمضانی: «هزارپا» در این روزهای عجیب‌وغریب سینما، روحی تازه است بر کالبد نیمه‌جان سینمای کمدی و کورسوی امیدی نسبت به کمدی‌هایی که درراه هستند ازجمله «مارموز» ساخته کمال تبریزی. شاید تبریزی هم با آخرین ساخته‌اش به دوران اوج خود برگردد و خاطره«مارمولک» را دوباره زنده کند.

حامد طبیعت پور: «هزارپا» قصه دارد و فیلم از آغاز تا پایان از ریتم نمی‌افتد ولی خلق صحنه های زشت و زننده و دور از شأن خانواده ایرانی، از کارگردان صاحب نامی چون ابوالحسن داودی برای کسانی که با آثار او آشنایی دارند بعید بنظر می‌رسید.

سمیه سادات حسینی: داوودی در این فیلم دست روی یک مشخصه اجتماعی گذاشته است: تناقض. داوودی تقریباً تمام شخصیت‌ها و موقعیت‌های فیلم خود را از تناقض آکنده است. تا جایی که گاهی این حجم از تناقض آشکار و اغراق‌شده، آزاردهنده می‌شود.