مریم حبیبی: امید است سینمای تاریخی هر چه زودتر بتواند در خدمت آگاهی دادن یک ملت نسبت به گذشته‌های تاریخی خود دربیاید و واقعیت‌های فراموش شده را در ذهن ملت خویش مصور سازد.

جواد موگویی: فیلم به بیننده عنوان می‌کند که این انفجارها توسط عناصر نفوذی سازمان مجاهدین خلق در ارکان سیاسی و نظامی صورت گرفته است.‌

علی همت‌زاده: ماجرای نیمروز با نگاه docudrama، در ادامه همان مسیر ایستاده در غبار ساخته شده است، با این تفاوت اساسی که آنچه مهدویان می‌سازد رنگ داستانی بودن بیشتر و تا حدی از نگاه مستند بودن خارج شده است.

آرش فهیم: دستاورد دیگر «ماجرای نیمروز» حرکت محمدحسین مهدویان از مستند به درام است. هر چند که فیلم قبلی او نیز مایهای دراماتیک داشت، اما بسیاری از مردم آن را یک مستند پنداشتند.

حسام‌الدین ابوالحسنی: «ماجرای نیمروز» فیلم لذت بخشی‌‌بود که وقتی تمام می‌شود حسرت می‌خوری و با خود می‌گویی: «کاش باز هم ادامه داشت».

محمد اسفندیاری: مهدویان اما در «ماجرای نیمروز» در حال پوست اندازی‌ست. دست خیالش بازتر از قبل است. دنیایی ذهنی را با الهام از واقعیت تاریخی می‌سازد و این تجربه جدیدی‌ست برای او.

میلاد دخانچی: مهدویان تلاشی دوباره داشته است تا تاریخ را عرفی کند و با انسانی کردن دوست و دشمن قدمی در این راستا برداشته باشد. اما عرفی کردن این تاریخ خیلی ضروری جلوه نمی‌کند، شاید چون از اساس عرفی است.