محسن جعفری راد: وقتی نام فیلمی را آذر می گذاریم ،پیش فرض این است که این اسم زنانه به عنوان قهرمان داستان،هم همدلی و هم همذات پنداری مخلاطب را برانگیزد اما در شکل فعلی از آذر کمتر فردیت غنی و قوام یافته ای می بینیم

هنگامه ناهید: صراحتا به عوامل فیلم پیشنهاد می‌‌کنم گشتی در خیابان‌ها و امکان عمومی و دولتی و خصوصی بزنند تا ببینند زنانی را که در همین جامعه‌ی مردسالار چگونه کار می‌کنند، با وجود مشکلاتی که برق از سر می‌پراند جا نمی‌زنند، صد مرد را مدیریت می‌کنند و آخ هم نمی‌گویند.

مسعود غزنچایی: قربانی، زنی است که از تمام این دنیا، یک اجازه موتورسواری و اشتغال برای تامین معاش خانواده می‌خواهد و ای وای بر جامعه‌ی مردسالارِ متعصب دروغگوی فاسدی که نمی‌گذارد «آذر» نفس بکشد.

ساناز رمضانی: رویکرد محتاطانه و غیردقیق و تفکری ناقص و پر ایراد در مورد مشکلات زنان و موانع آن‌ها در یک جامعه مردسالار، «آذر» و کاراکترش را به یک اثر کاملاً خنثی تبدیل کرده است که شاید ده یا پانزده سال پیش می‌توانست حرفی برای گفتن داشته باشد اما امروز تاریخ‌مصرف گذشته است و هیچ کارکردی ندارد

نفیسه ترابنده: به نظر می‌رسد که از یک طرف فیلمساز می‌خواهد روایتگر تلاش‌های بدون چشم‌داشت زنی برای نجات همسر و حفظ زندگی‌اش باشد و از طرف دیگر رفتارها و خصوصیاتی از این زن نشان می‌دهد که با نوعی اداهای شبه مردانه همراه است.

فریده ذاکری: فیلمساز بدون تعهد به فیلمش و به جامعه فقط دور خودش میچرخید و زمان را پرمی‌کرد پر از مانور برروی معضلات جامعه بدون کوچکترین کارکرد و در واقع فیلم و سرمایه را نابود کرد و فقط موتورسواری ماهرانه خانم کریمی رابه رخ می‌کشید.

محمد احمدخانلو: موتور مسابقه برای علاقه و پیک موتوری برای کار، مسئله‌ای که در فیلم چندین بار مورد اعجاب و اعتراض مردان مختلفی قرار می‌گیرد؛ نگاهی که ناشی از تفکر سنتی و جامعه است.

مریم حبیبی: فیلم با مظلوم نشان دادن قهرمان زن و توانایی او در موتوسواری این ادعا را دارد که هنوز هم در جامعه ما زنان مورد بی مهری‌های فراوانن.

زهرا سادات مرتضوی: واقعا سوال مهمی که در حین دیدن این دست فیلم‌ها از خود می‌پرسی این است که: «هدف فیلمسازان ما از رفتن به سراغ سوژه‌هایی با این حد از تکرار چیست؟»