دو نفر و نصفی

‏دو نفر و نصفی‏ (1370)
‏Two and a Half Men‏

5.8
رای شما:
0/10
بر اساس رای 202 کاربر

خلاصه داستان فیلم سینمایی دو نفر و نصفی
«خسرو» و «علیرضا» در یکی از محلات تهران زندگی مجردی ساده‌ای دارند. روزی کالسکه‌ی یک بچه‌ی یکساله به نام «پریسا» که در سرازیری پارک رها شده، پس از طی چند خیابان و کوچه در مقابل خانه‌ی «خسرو» و «علیرضا» متوقف می‌شود. آن‌ها به تصور اینکه بچه سر راهی است، چند روزی از او نگهداری می‌کنند. تا اینکه «مهری» مادر بچه، فرزند خود را در خانه‌ی آن‌ها می‌یابد و پی می‌برد که بین بچه و آن دو، انس و الفتی ایجاد شده است. «علیرضا» می‌کوشد این علاقه منجر به وصلت میان «خسرو» و «مهری» شود...

حواشی فیلم دو نفر و نصفی (0 حاشیه)
سوتی های فیلم دو نفر و نصفی (0 سوتی)
دیالوگ های فیلم دو نفر و نصفی (0 دیالوگ)
جزئیات بیشتر از فیلم دو نفر و نصفی
محصول: گروه تعاونی همراه
سوالات نظرسنجی ( 8 سوال)

فیلم ارزش یک بار دیدن را دارد؟


فیلم از لحاظ فنی و هنری باکیفیت ساخته شده است؟


تیم بازیگران، نقش‌ها را خوب بازی کردند؟


داستان و ساختار فیلم غیرتکراری و جدید بود؟


حرف و پیام فیلم، مفید و ارزشمند هست؟


بعد از پایان فیلم به آن فکر می‌کردید؟


فضای فیلم با فرهنگ خانواده شما سازگار است؟


فضای فیلم مناسب کودکان است؟

نظر خود را ثبت کنید
ارزیابی مردم از فیلم دو نفر و نصفی (از مجموع 6 رای)

ارزش تماشا
10
خوش ساخت
7.5
بازیگری
10
خلاقانه
10
محتوای مناسب
5.8
تفکربرانگیز
2.5
مناسب خانواده‌
10
مناسب کودکان
10
رای شما:
0/10
حداقل کارکتر بررسی: 0 /60
بررسی‌های مردم درباره فیلم دو نفر و نصفی (4 بررسی)
سید محمد موسوی
خطر لو رفتن داستان
"دونفر و نصفی"
وقتی به این فیلم بعد از 28 سال نگاه می کردم،به موضوع جالبی رسیدم. اینکه در گذشتهِ سینمایِ ایران برای نشان دادن یک معضل اجتماعی و تشویق مردم برای از بین بردن آن یا حل کردنَش، از رنگ های روشن و گرم، موسیقی شاد، دیالوگ های مؤدبانه و داستانی قابل هضم استفاده میکردند. نه مانند اکنون که با نمایش سیاهی ها و ارائه دیالوگ های افسرده کننده و موسیقی غمبار و پرداختن به قصه ای جانکاه، میخواهند زشتیِ یک معضل مانند طلاق یا اعتیاد را نشان دهند. نمی توانم قبح معضلات اجتماعی را منکر شوم اما با خود می اندیشم که آیا نشان دادن عمق فاجعه و سیاهنمایی، تقبیح یک رفتارِ ناشایست است یا تشویقِ‌ آن؟؟ بهرحال.

"یدالله صمدی" کارگردان فقید سینمایِ ایران به ساخت فیلم هایی در ژانر اجتماعی مشهور بود. فیلم هایی که حال و هوای خاصِ خودشان را داشتند. مانند "آپارتمان شماره 13(با بازی علیرضا خمسه)" یا همین سریال فخیم و زیبایِ "شوق پرواز". این آثار خاصِ سینما و تلویزیون، اثر مثبتی از این فیلمساز فقید در ذهن بینندگان به جای گذاشته است.
فیلم "دونفر و نصفی" از ابتدا تا انتها درحال نمایش مشکلات مردم تهران در سال 70 است. مردمی که با ترافیک، درگیری های شغلی، بالا رفتن سن ازدواج، نزاع های شخصی، معضل طلاق و اعتیاد، مشکلات اقتصادی و غیره دست و پنجه نرم می کنند اما عصبی مزاج و پرخاشگر نیستند. به آرامی درحال سپری کردن مشکلات اند و زندگیِ روتین خود را می گذرانند.
در این بین "خسرو(فرامرز قریبیان)" که راننده تاکسی ست با "علیرضا(علیرضا خمسه)" فامیل و همخانه و یک پیر پسر مجرد است. وی بتازگی یک تاکسی پژو 405 خریده و درحال پرداخت اقساط آن می باشد. "علیرضا" نیز عشق بازیگری است و هنرمند آماتورِ تئاتر است. او هم عکاسی می کند و هم در شهربازی مشغول است. در آستانه فیلم این دو مرد با یک مورد عجیب روبرو می شوند. کودک یکساله ای با کالسکه اَش درب خانه آنها را می کوبد و ماجرا آغاز می شود.
فیلم داستان پیچیده ای ندارد. اصلاً نمی خواهد پیچیده باشد. به صراحت هرچه تمامتر موضوعات موردنظر نویسندگان را ابراز می کند. شاید گل درشت بنظر بیاید. اما گویی برای فیلمساز و نویسندگان بیان کردن دغدغه شان،‌ از فُرم مهمتر بوده و نمی خواستند محتوی را فدایِ رنگ و لُعاب کنند. در هیچ کجایِ فیلم گره یا معما دیده نمی شود. فقط روابط بین انسانها بنمایش در می آید و بس.
برای اولین بار است که "فرامرز قریبیان" را در یک فیلم طنز یا بهتر بگویم فکاهی می بینیم. جایی که "خمسه" خندان باشد، محلِ بازیِ‌ کمدین هاست!! اما اینبار یک مرد جدّیِ‌ جنتلمن را می بینیم که میخواهد با کمدی، حرف مهمی را به مردم بگوید. حتی در یک پلان دیالوگی از "خسرو" شنیده می شود که ابراز می کند مسافرکشی با کودکِ فیلم، برایَش خیر و برکت آورده و فیلم این چنین وجود بچه ها در زندگی را مایه افزایش روزی و حل مشکلات بیان می کند. حتی وقتی "علیرضا" در به در دنبال یک کارگردان است تا راهی به سینما باز کند، وقتی با کودک در یک پاساژ حضور پیدا میکند، با یک کارگردان نام آشنا مواجه می شود و درخواستَش مبنی بر بازی برایِ‌ آن کارگردان، مورد پذیرش قرار می گیرد. این پیام زیباترین پیام موجود در فیلم است"بچه ها مایه خیر و برکت اند"
بازی ها بسیار سَلیس و روان است. گروه بازیگران بسیار حرفه ای عمل کرده اند.
معلوم است تدوینگر عاقلی پشت این فیلم بوده که خللی در میان صحنه ها دیده نمی شود.
هیچ دست اندازی در فیلم نیست و بیننده تا پایان در جریان فیلم باقی می ماند.
کمی صداگذاری و صدابرداری ضعیف است که بسته به زمان ساخت فیلم، طبیعی ست.
فیلمبرداری نیز به روش مرسوم در دهه 70 انجام شده که مشکلی برای جذب مخاطب ایجاد نمی کند.

درکل "یدالله خان صمدی" مرحوم فیلم خوبی ساخته و نمره بیست پررنگی در کارنامه خودش ثبت کرده است. همین :)
3 لایک
0 نظر
1398/02/22
سید محمد م
یک نقش کاملا متفاوت اقای قریبیان بازی کرد اون زمان چون همش اکشن بازی میکرد فیلم جالبی بود در زمان خودش
1 لایک
0 نظر
1397/05/19
طاها مزینانی
عالی
0 لایک
0 نظر
1397/03/03