حواشی «انوشیروان روحانی» (4 حاشیه)

نوشتن از روز تولد نابغه‌ای که آهنگ «تولد تولد تولدت مبارک» وی را بیش از چهل سال است که تمام ایرانی‌های دنیا در جشن تولد‌هایشان می‌خوانند بسیار سخت است، چون حتی نمی‌توان توصیفی برای زیبایی و هنر و سرعت و مهارت پنجه‌های ایشان در هنگام پیانو نوازی پیدا کرد وقتی آن چنان تند از روی کلاویه‌های پیانو می‌گذرند، آنچنان که بیشتر مواقع نمی‌توانیم با چشم، این حرکات ماهرانه‎ی انگشتان را دنبال کنیم اما آنچه نتیجه‎ی این هنرنمایی انگشتان است، زیبا‌ترین نغمه‌ها و آهنگ‌ها است که همگی بوی ایران می‌دهند.

اجراهاي روحانی برعنوان آهنگساز و پيانيست مورد توجه بسياري از موسيقي‎دانان بين‎المللي قرار گرفته‎است از جمله مي‎توان به "ادوارد هيث " رهبر سابق ارکستر سمفونيک بريتانيا اشاره نمود. از ديگر افتخارات وي مي‎توان به دريافت جايزه‎ی اول آهنگسازي از اسپانيا براي ترانه "سرنوشت من" اشاره نمود. انوشيروان روحاني فعاليت‎هاي بسياري در چهارچوب آهنگسازي و سوليست پيانو با ارکستر اپرا و باله هانوفر آلمان انجام داده‎است، پس از نيم قرن فعاليت بي‎وقفه‎ی هنري ، وی همچنان شاداب و پرانرژي بعنوان يکي از برجسته‎ترين آهنگسازان و نوازندگان پيانو به فعاليت‎هاي هنري خود ادامه مي‎دهد و آثار بسياري از وي در دسترس شاگردان و مخاطبان موسيقي ايراني قرار دارد.

روحانی کنار فعاليت‎هایش بايستي به نوازندگي آکاردئون در بسياري از آثار ساخته‎ی خود را نيز اشاره نمود انوشيروان روحاني با بسياري از خوانندگان مطرح ايراني و بين‎المللي همکاري نموده‎است که مي‎توان به گابريلا فوناتا، کلاوس ماين، اميل ساين ،بانو پوران و بسياري از هنرمندان ديگر اشاره نمود.

پدرش رضا روحانی مهندس کشاورزی، در استان گیلان بود که در کار نواختن ویولن و سرودن شعر نیز تجربیات زیادی داشت. انوشیروان روحانی ۳ برادر به نام‌های اردشیر، شهرداد، شهریار دارد که آن‌ها هم در زمینه‎ی موسیقی فعالیت می‌کنند. اردشیر معلم پیانو است، شهرداد روحانی آهنگساز و رهبر ارکستر است و بیشتر آهنگ‎های «انوشیروان» را وی تنظیم کرده‌است و شهریار روحانی که فارغ‌التحصیل مدرسه‎ی موسیقی "وین" و یکی از چهره‌های شناخته‌شده‎ی موسیقی نوین ایران است. ایشان دارای یک فرزند پسر به نام رضا روحانی بوده که وی نیز در راه پدر تحصیلاتش را در زمینه‎ی موسیقی ادامه داده‎است. ایشان همچنین همسر خواهر بانو پوران خواننده‎ی شهیر و پرآوازه‎ی ایرانی می‎باشند که در سال‎های دهه‎های (1330) و (1340) و (1350) شمسی آثار پر ارزشی را اجرا کرده‎اند.