حواشی «وحید امیرخانی» (5 حاشیه)

امیرخانی درباره‌ی شرکت دادن مستند «لبیک» در جشنواره‌های مختلف گفت: به چند جشنواره خارجی ارسال شده ولی هنوز موعد آن‌ها نرسیده است؛ جشنواره‌هایی در روسیه، چین، ژاپن و فرانسه.
در ایران اولین بار در جشنواره‌ی میلاد سرخ در موضوع فیلم‌های آئینی در اردبیل شرکت کرد که جایزۀ بهترین مستند را گرفت و نامزد بهترین کارگردانی هم شد. در آن جشنواره فیلم ما رقبای زیادی در همین موضوع زیارت اربعین داشت و البته آثاری دیگر در موضوع حضرت سید الشهدا(ع). دومین بار در جشنوراه بین المللی فیلم کوتاه تهران (انجمن سینمای جوان) در آبان ماه بود که در سالن نمایش استقبال خوبی به عمل آمد. یعنی ذهن‌ها درگیر شد و فیلم دیده شد ولی جایزه‌ای دریافت نکرد. فقط یک جایزه به فیلم‌های مستند اختصاص داشت که سهم دیگران شد.

وی درباره‌ی هدفش در مستند «لبیک» می‌گوید: من دنبال یک سرگشتگی بودم که این سؤال پیش بیاید که اینها دارند کجا می‌روند؟ با پای پیاده، با عصا، با ویلچر. همه به نحوی خودشان را به این مسیر می‌کشند تا به جایی بروند که خیلی مهم است. آدم‌هایی با رنگ‌ها و صورت‌ها و ملیت‌های مختلف.
من برای نشان دادن ملیت‌ها از چشم‌های آنها استفاده کردم. مثلاً شما چشم‌ تایلندی، عرب، ایرانی، کویتی و... می‌بینید. برای من فقط آن سرگشتگی بیست میلیون آدم مهم بود و لذا با جزئیات و سنت‌ها کاری نداشتم.

صدابرداری مستند «لبیک» را خود امیرخانی انجام داده‌است.

مستند«لبیک» در موضوع اربعین در هفتمین جشنواره‌ی سینماحقیقت نامزد دریافت سه جایزه شد: بهترین کارگردانی فیلم کوتاه، بهترین کارگردانی بخش دینی و آئینی، و بهترین فیلمبرداری، که فقط به مورد آخر نائل گشت.

وحید امیرخانی درباره‌ی سوژه حساس اولین اثر سینمایی‌اش «فی المدت المعلوم» می‌گوید: خود من از ابتدا می‌دانستم که «در مدت معلوم» فیلمنامه‌ای به شدت دو لبه بوده و از کنار خط قرمزها عبور می‌کند، اما از آنجا که اصولاً آدم محافظه‌کاری نیستم و نمی‌خواهم فیلم‌های خنثی و بی‌خاصیت بسازم که نه مخاطب از آن‌ها راضی باشد و نه بتواند برای سینما قدم رو به جلویی محسوب گردد، این اثر را به عنوان اولین فیلم بلند سینمایی‌ام جلوی دوربین بردم.