حواشی «داریوش اسدزاده» (3 حاشیه)

وی از همان ابتدا کار هنری خود را جدی گرفت و با توجه به این که کارمند دولت بود و پست و مقام‌های مهمی را برعهده داشت، در آخر به علت ترافیک در کار هنری تقاضای بازنشستگی خود را در سال (۱۳۴۸) داد و پس از آن به کار هنری که به آن علاقه داشت پرداخت.

وی در جوانی ویلون می‌نواخت و طبع شعر هم داشت.
نگاه بد مردم آن زمان به هنر، مانع نشد تا وی خود دست بردارد.

علیرضا اسحاقی از ابتدا به کارهای هنری علاقه‌ی زیادی داشت، در کودکی به همراه پدرش به دیدن تئاتر می‌رفت.
هرهفته درسش را به‌خوبی می‌خواند تا پدرش برای تشویقش، او را به دیدن تئاتر ببرد بعدها که بزرگتر شد عاشق هنر شد.
وی پس از پایان دوره دبیرستان همزمان با کار در وزارت دارایی به تحصیل در دبیرستان هنرپیشگی پرداخت.