- منظوم
- هنرمندان
- بیژن امکانیان
- حواشی بیژن امکانیان
حواشی «بیژن امکانیان» (7 حاشیه)
در فیلم «گلهای داوودی» که سریال محبوب ایرانیان واقع شده بود «بیژن امکان» با بازی زیبای خود انقدر غرق در نقشش شده بود که تا زمانی مخاطبان سریال بر این باور بودند که بیژن امکانیان نابیناست.
دهه 1360 دوران اوج گیری فیلمهای خانوادهپسند با داستانهای ملودرام بود. هر سال در سینمای ایران چند ملودرام غمناک تولید میشد و «بیژن امکانیان» یکی از بازیگران ثابت نقشهای اول این فیلمها بود. سپس وقفهای نسبتا طولانی در کارنامه بازیگری او به وجود آمد. بعد از بازی خوبش در فیلم «تقاطع»؛ «ابوالحسن داوودی» همه انتظار داشتند دوران پرکاری وی فرابرسد و این جوان اول فیلمهای سینمایی دهه 60 بار دیگر به دوران پرمشغله آن سالها بازگردد، اما سختگیری او در پذیرش نقشها و البته وجود برخی مناسبات ناسالم در فضای سینمای حرفهای باعث شد این اتفاق رخ ندهد.
«بیژن امکانیان»، از راز جوانیاش می گوید:
« بازیگر باید به فیزیکش اهمیت بدهد تا بتواند در هر زمانی آمادگی داشته باشد که در نقشهای متفاوت ظاهر شود. برای متفاوت بودن، اهمیت زیادی قائل هستم، بخصوص در سالهای اخیر نقشهای متنوعی به عهده گرفتهام. راستش من سیگاری بودم، اما در اولین فیلم آقای «جیرانی» به نام «صعود» سال 1368 سیگار را کنار گذاشتم.»
« بازیگر باید به فیزیکش اهمیت بدهد تا بتواند در هر زمانی آمادگی داشته باشد که در نقشهای متفاوت ظاهر شود. برای متفاوت بودن، اهمیت زیادی قائل هستم، بخصوص در سالهای اخیر نقشهای متنوعی به عهده گرفتهام. راستش من سیگاری بودم، اما در اولین فیلم آقای «جیرانی» به نام «صعود» سال 1368 سیگار را کنار گذاشتم.»
«بیژن امکانیان»، ستاره دهه 60 سینما، در سومین جشنواره جامجم، جایزه بهترین بازیگر نقش مرد را برای بازی در فیلمتلویزیونی «آبروی از دسترفته»، آقای «صادقی» از آن خود کرد. این فیلم یکی از تلهفیلمهای متنوعی است که او در این سالها بازی کرده است.
«بیژن امکانیان»، که مدیرعامل موسسه «نیکان فیلم» است، در تماس با بانی فیلم، با رد مسئولیت «پیمان سنماری» در موسسه مذکور که در گفت و گویی با خبرنگار به بیان نظرات خود در این باره پرداخته بود، توضیحاتی را ارائه کرد که نام برده هیچ سمتی در دفتر پخش «نیکان فیلم» برعهده ندارد.
«بیژن امکانیان»، مدیر عامل موسسه فرهنگی هنری «نیکان فیلم» تا سال 1395 است.
بیژن امکانیان ستارهی دهه ۶۰ سینمای ایران؛ مردی آرام و بیحاشیه است که چه در گذشته و چه در حال با لبخندی همیشگی تنها به باورپذیری نقشش برای مخاطبان فکر کردهاست.