- منظوم
- فیلم ها
- فیلم سینمایی مارمولک (1382)
- حواشی فیلم سینمایی مارمولک (1382)
حواشی فیلم سینمایی «مارمولک» (37 حاشیه)
حجت الاسلام زائری در واکنش به اهدای سیمرغ بهترین فیلمنامه به فیلم مارمولک گفت: کسانی به فیلمنامهی مارمولک درجشنواره فیلم فجر جایزه دادند که من بر روی مسلمانی و علاقه به روحانیت آنها میتوانم قسم بخورم یعنی مجتبی راعی، داودی و سیدمهدی شجاعی.
کمال تبریزی درباره موضعگیری ایتالله مکارم شیرازی به فیلم مارمولک گفت: من معترض بودم که وقتی فیلمی دیده نشده چگونه درباره آن اظهار نظر میشود.
به نقل از کمال تبریزی، آیتالله جنتی دبیر شورای نگهبان درباره فیلم مارمولک فرمودند: به نظرمن در این فیلم هیچ نکته منفی ندارد که نکته مثبت هم دارد.
حجت الاسلام پناهیان در واکنش به نوع نمایش رفتار مردم در فیلم «مارمولک» میگوید: در این فیلم نفهمی، مردم عوام کالانعام که با روحانیت در ارتباطند القا میشود، این کار به هیچ وجه هنرمندانه نیست و حتی به اندازه جکهای ملا نصر الدین هم ارزش ندارد و حکمتی در آن یافت نمیشود.
حجت الاسلام پناهیان از روحانیان مشهور و رسانهای، درباره موضوع فیلم مارمولک میگوید: «خط استهزاء نیروی انتظامی و ماموران زندان و مدیران جمهوری اسلامی در تمام این فیلم به شدت پر رنگتر از خط استهزاء روحانیت است.»
در حالی رهبر انقلاب یکی از حامیان فیلم مارمولک هستند و از آن بارها تعریف کردهاند، حجت السلام علیرضا پناهیان نسبت به افرادی که تحتتأثیر مثبت مارمولک قرار گرفتهاند، گفت: «هر کس از این فیلم تاثیر مثبتی بپذیرد یکی از همان انسان های بسیار نادانی است که فیلم در صدد تحقیر آنهاست. انسان عاقل از چنین ظرف کثیفی آب تمیز نمینوشد. کجای این فیلم پیام خوبی داده است که نمیتوان به سادگی با روشهای دیگر آن پیام را رساند.»
حجت الاسلام پناهیان از منتقدان فیلم مارمولک، در واکنش به برخوردهای عصبانی و نقدهای عجولانه به فیلم گفت: من از علما خواهش میکنم براساس تحلیلهای غیر فنی، این فیلم را مورد حمله قرار ندهند.
حجت الاسلام پناهیان در نقدی درباره فیلم مارمولک، میگوید: اگر بگوئیم محور این فیلم، تمسخر روحانیت است احتمالا اشتباه است بلکه محور این فیلم، گسستن پیوند جوانان با روحانیت است. من از علما خواهش می کنم بر اساس تحلیل های غیر فنی، این فیلم را مورد حمله قرار ندهند. از هیچ کجای این فیلم آنتقدر احساس جسارت نسبت به روحانیت نکردم و آنقدر احساس رنج و غربت نکردم که از این همه اهانت که به آن دو جوان شده بود، احساس کردم.
حسن روحانی دبیر وقت شورای عالی امنیت ضمن ابراز تأسف از ساخت و نمایش فیلم مارمولک، گفته است: حتی در رژیم شاه هم که دشمن روحانیت بود، کسی جرات و جسارت ساختن فیلم موهنی همچون مارمولک را نداشت.
کمال تبریزی درباره شایعهی تغییر اسم فیلم مارمولک در ازای درخواست پول، گفت: درباره «مارمولک» ممکن است بگویند تبریزی میخواسته روحانیت را مسخره کند، اما اینکه بگویند به من گفتهاند نام فیلم را عوض کن اما من اینکار را منوط به دریافت پول کردهام، بیانصافی است!
منوچهر محمدی تهیهکنندهی فیلم مارمولک، در زمان اکران فیلم دچار استرس بسیاری شده بود؛ گویا تلفنهای مشکوکی به وی میشد و او را تهدیدهای عجیبی میکردند.
به گفتهی کمال تبریزی، در زمان اکران فیلم «مارمولک» در تمام نماز جمعهها علیه این فیلم صحبت شده بود.
کمال تبریزی در خرداد 1395 درباره قسمت دوم فیلم مارمولک گفت: الان به «مارمولک۲» فکر میکنم. باید سعی کنیم که ظرفیت آن را به وجود آوریم و این اتفاق به مرور رخ میدهد.
کمال تبریزی عقیده داشت تنها کسی که برای اولین بار از این فیلم مارمولک حمایت کرد شخص رهبری بود.
«آدرس خدا» آخرین اسمی بود که سازندگان فیلم مارمولک پیش از اکران، انتخاب کردند، اما مدیران وزارت ارشاد و شورای پروانه نمایش مخالفت کردند و عقیده داشتند نیازی به تغییری اسم نیست.
پیش از اکران فیلم مارمولک، سازندگان قصد داشتند نام فیلم را از «مارمولک» تغییر دهند. منوچهر محمدی تهیهکننده فیلم، در بین گروه سازنده جایزه گذاشت که اگر کسی بتواند یک اسم خوب برای فیلم پیشنهاد بدهد یک سکه به عنوان جایزه به او داده میشود.
در زمان اکران فیلم مارمولک، یک سکانس آن سانسور شد؛ صحنهای که رضا مارمولک سوار قطار میشود که به مرز برود. چند جوان دورش جمع میشوند و شروع میکنند به دست انداختنش. به او میگویند حاج آقا عمامهات را برعکس گذاشتی او هم به تندی جوابشان را میدهد و در آخر هم میگوید: «سلام من را به مادرت برسون».
فیلم مارمولک در بیستودومین جشنواره فیلم فجر بدون ممیزی و سانسوری، بهصورت کامل پخش شد.
کمال تبریزی درباره واکنش نمایندگان قوه قضائیه به فیلم مارمولک گفت: دو آقای روحانی از طرف دادگستری برای تصمیمگیری در مورد فیلم آمده بودند و به جای اینکه فیلم را نگاه کنند مدام یادداشت برمیداشتند. بعد از اتمام فیلم، از آنها پرسیدیم نظرتان راجع به فیلم چیست؟ برایم خیلی جالب بود که گفتند: «از نظر ما اکرانش هیچ اشکالی ندارد، چون آنقدر غیرواقعیاست که کسی تمایلی برای دیدنش ندارد.» در حالیکه زمان اکران فیلم بلیت پیدا نمیشد.
کمال تبریزی درباره حواشی اکران فیلم مارمولک برای شورای امنیت ملی گفت: زمانی که قرار شد فیلم برای اعضای شورای عالی امنیت ملی به نمایش درآید خانوادههای آنها از این ماجرا باخبر شده و گفته بودند برای دیدن فیلم آنها هم میآیند. کل سالن نمایش فیلم پر شده بود از خانوادههای اعضای شورای عالی امنیت ملی و محافظانشان. اعضای شورا با حالت عصبی ودر سکوت فیلم را میدیدند در حالیکه کل سالن از صدای خنده خانوادههایشان پر شده بود.
کمال تبریزی قبل از ساخت فیلم مارمولک که یک کمدی با موضوع روحانیت هست، با جایی مذاکره یا رایزنی نکرده و مجوز اضافهای را نیز نگرفته است.
کمال تبریزی درباره ملاقاتی که با حسن روحانی دبیر شورای عالی امنیت ملی، درباره فیلم مارمولک داشت، گفت: من و آقای روحانی باهم «مارمولک» را در شورای عالی امنیت ملی دیدیم. آقای روحانی با فیلم مخالف بود و علنا در روی من گفت که فیلم باید توقیف و با شماها هم برخورد شود.
حسن روحانی دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی، از مخالفان فیلم مارمولک بود.
کمال تبریزی فیلم مارمولک را مبلّغ روحانیت میداند و میگوید: فیلم ضربهگیری برای جامعه روحانیت است و اتفاقا تبلیغ مناسبی برای آن است.
پس از اکران فیلم مارمولک، گروهی انتقاد و مخالفت شدیدی نسبت به فیلم داشتند. تبریزی درباره آنها میگوید: آنها ما را تکفیری میدانستند و تا حد حکم زندان و اعدام ما هم پیش رفته بودند و میگفتند اینها لباس پیامبر را مسخره کردهاند.
کمال تبریزی، معتقد است سه جبههگیری در برابر فیلم مارمولک وجود آمد: مخالفان شدید فیلم، طرفداران فیلم که مردم بودند و مخالفان باهوش نظام.
حجتالسلام زائری، از روحانیان مشهور و رسانهای، درباره فیلم مارمولک میگوید: «معتقدم اگر نام فیلم و آتش افروزی برخی فتنهگران سوء تفاهم ایجاد نمیکرد همه میتوانستند پیام درخشان فیلم را به وضوح ببینند.»
حجتالسلام زائری از جمله مدافعان فیلم مارمولک است.
کمال تبریزی سالها بعد در گفتوگویی که با علی سرلک داشت، اذعان کرد در مورد انتخاب اسم فیلم «مارمولک» اشتباه کرده است.
حجتالاسلام علی سرلک از روحانیان رسانهای و مشهور، درباره موضوع فیلم مارمولک میگوید: انتقاداتی از طرف جامعه روحانیت به فیلم مارمولک وجود دارد ولی مارمولک فیلمی است که سینمای ایران را یک گام به پرداخت روحانی در سینما نزدیک کرد و بعد از آن بود که اقبال سینما برای پرداخت روحانیت بیشتر شد.
حجتالاسلام علی سرلک از روحانیان رسانهای و مشهور، درباره فیلم مارمولک میگوید: مارمولک فیلم درست و توانمندی است و به لحاظ بازی، فرم و حرفی که میزند درست ساخته شده است. اگرچه به این فیلم هم مانند خیلی از آثار سینمایی انتقاداتی وارد است.
حجتالاسلام علی سرلک دبیر دومین جشنواره «روحانی و سینما» درباره نامزد شدن فیلم مارمولک در این جشنواره گفت: «صحبتی که اخیرا از رهبری درباره فیلم نقل شده است هیچ ارتباطی با نامزدی این فیلم در این دوره از جشنواره ندارد.»
فیلم مارمولک در سال 95 در جشنواره دومین «روحانی و سینما» نامزد دریافت جایزه شد.
در سالهای بعد از اکران فیلم مارمولک، ملاقاتهایی میان کمال تبریزی و رهبر انقلاب صورت گرفته بود که رهبری از فیلم تعریف نمودند. ایشان نتیجهگیری که از فیلم کرده بودند این بود که متاسفانه فیلم از طرف کسانی که باید فهمیده میشد، نشد.
پس از رسانهای شدن این تعریفها بود که فیلم مارمولک مورد توجه قرار گرفت.
پس از رسانهای شدن این تعریفها بود که فیلم مارمولک مورد توجه قرار گرفت.
فیلم مارمولک زمان چندانی روی پرده نماند و به اتهام توهین به روحانیت پایین کشیده شد.
برای تماشای فیلم مارمولک در زمان اکران، در مقابل سینماها صفهای طولانی شکل گرفته بود.
برخی از منتقدان مدعی هستند ایده اصلی این فیلم کپی از یک فیلم خارجی است. در سال ۱۳۶۸ هجری شمسی (۱۹۸۹ میلادی) یعنی ۱۵ سال قبل از ساخته شدن فیلم مارمولک فیلمی با نام «ما فرشته نیستیم» (We're No Angels) با بازی رابرت دنیرو و با مضمون کاملاً یکسان در آمریکا اکران گردیده بوده است.
داستان این فیلم اینگونه است که دو محکوم که از زندان فرار کردهاند، مجبور میشوند برای عبور از مرز، برای مدتی در یک شهر مرزی نقش کشیشان را بازی کنند. وانمود کردن به کشیش بودن باعث میگردد که در درون مورد تحول قرار گیرند.
داستان این فیلم اینگونه است که دو محکوم که از زندان فرار کردهاند، مجبور میشوند برای عبور از مرز، برای مدتی در یک شهر مرزی نقش کشیشان را بازی کنند. وانمود کردن به کشیش بودن باعث میگردد که در درون مورد تحول قرار گیرند.
رضا مثقالی معروف به رضا مارمولک دزد سابقه داری است که بارها دستگیر و زندانی شده، اما در آخرین دستگیری، اتهام او سرقت مسلحانه است. رضا را به زندانی تحویل می دهند که رئیس آن (آقای مجاور) مردی بسیار سختگیر و انعطافناپذیر است. او عقیده دارد باید آنقدر نسبت به مجرمان ـ با روش هایی خاص ـ سخت گیری کند که حتی فکر اعمال خلاف به مغزشان نرسد. و معتقد است زندانیان را به زور هم که شده باید وادار به درستکاری کرد تا به بهشت بروند. رضا در حادثه ای مجروح می شود و به بیمارستان خارج از زندان منتقل می شود. در آنجا لباس یک روحانی بیمار را می رباید و در لباس روحانیت موفق به فرار از زندان می شود. او با مصونیتی که در لباس تازه پیدا کرده به یک شهر مرزی می رود تا از طریق و با گذرنامه جعلی از کشور خارج شود اما به دلایلی با یک روحانی دیگر اشتباه گرفته می شود و امامت جماعت محلی را برعهده اش می گذارند. او با شیوه های خودش مردم را موعظه و راهنمایی می کند و چندین بار اعمال خلافکارانه اش به سوءتغییر نیکوکاری قلمداد می شود. به هر حال در روستا مریدهای زیادی پیدا می کند و خود او نیز کم کم تحت تأثیر لباس و موقعیت جدید به اعمال مثبتی روی می آورد تا اینکه آقای مجاور رئیس زندان که همه جا به دنبال او می گردد، به سراغش می آیند اما او هم دیگر مایل نیست رضا را با دستبند دستگیر کند.