فقط جانی دپ میتونه از پس همچین نقشایی بربیاد و بس.

تیتر لیست رو عوض کن

این فیلم ها اکثرا اقتباسی هستند موسوی عزیز و برای ذهن آقای برتون نیستند

هنگامیکه به او فکر میکنم، حس میکنم "تیم برتون" از سالیان سال پیش؛ دارد به آرامی در خود فرو می رود. مانند اینکه دچار اوتیسم شده باشد. گویی این درخودماندگیِ مزمن؛ کم کم مغز او را می بلعد. زیرا هرچه جلوتر آمده، بیشتر و بیشتر پا به سرزمین اسرارآمیز خیال گذاشته است. همانند اینکه خودش آلیس باشد در سرزمین عجایب. غرق در خیال و رویا.
او یک هالیوودی ست اما انگار نه انگار که هالیوودی وجود دارد. گویی میخواهد فراتر از هالیوود باشد یا لااقل خارج از عُرف و چارچوب هالیوود!! فیلمهایَش تنها به قید حضور بازیگران مطرح و البته برَند خودش یعنی "تیم برتون" به فروش می رسند. درحالیکه خیلی ها دیگر فیلم هایش را نمی پسندند یا نمی فهمند.
اما من او را دوست دارم. او با فیلم هایش باعث می شود خیال پردازی هایم را جدّی بگیرم. هرگاه فیلمی از او میبینم، خیال میکنم تیم برتون دارد خوابش را تعریف میکند. همانقدر خیال انگیز و رویاگونه و همانقدر جدّی و قابل باور. لذت دیدن آثارش را با هیچ چیز فیلمی معاوضه نمیکنم. با دیدن آثار او حس میکنم خواب هایم به واقعیت پیوسته اند.
درانتها باید بگویم بسیاری را دیده ام که به انتقاد از فیلم سازی او می پردازند و میگویند "او دیگر هنری ندارد و نمی تواند یک فیلم خوب بسازد و سینما را از دست داده. او دیگر یک سینماگر نیست" اما من معتقدم سینما برای این بوجود نیامد که زندگی را همانطور که هست نشان دهد؛ با زشتی و زیباییَ ش؛ بلکه سینما بوجود آمد تا زندگی را آنطور که ما دوست داریم نشان دهد .یعنی آنطور که نیست :)