رگرسیون

‏رگرسیون‏ (2015)
‏Regression‏

5.6
رای شما:
0/10
بر اساس رای 8 کاربر
106 دقیقه
جنایی, درام, معمایی, مهیج
اکران شده در 1394/07/09

خلاصه داستان فیلم سینمایی رگرسیون
فیلم در مورد دختری جوانی (اما واتسون) است که توسط پدرش مورد آزار و اذیت قرار گرفته و برای حل اختلاف بوجود آمده میان آن ها ، کارآگاهی حرفه ای پرونده ی آن ها را برعهده می گیرد …

حواشی فیلم رگرسیون (0 حاشیه)
سوتی های فیلم رگرسیون (0 سوتی)
دیالوگ های فیلم رگرسیون (0 دیالوگ)
سوالات نظرسنجی ( 8 سوال)

فیلم ارزش یک بار دیدن را دارد؟


فیلم از لحاظ فنی و هنری باکیفیت ساخته شده است؟


تیم بازیگران، نقش‌ها را خوب بازی کردند؟


داستان و ساختار فیلم غیرتکراری و جدید بود؟


حرف و پیام فیلم، مفید و ارزشمند هست؟


بعد از پایان فیلم به آن فکر می‌کردید؟


فضای فیلم با فرهنگ خانواده شما سازگار است؟


فضای فیلم مناسب کودکان است؟

نظر خود را ثبت کنید
ارزیابی مردم از فیلم رگرسیون (از مجموع 2 رای)

ارزش تماشا
7.5
خوش ساخت
10
بازیگری
7.5
خلاقانه
10
محتوای مناسب
7.5
تفکربرانگیز
5
مناسب خانواده‌
10
مناسب کودکان
2.5
رای شما:
0/10
حداقل کارکتر بررسی: 0 /60
بررسی‌های مردم درباره فیلم رگرسیون (1 بررسی)
سامان راحمی
واقعاً فیلم خوبی بود. مدتها بود در ژانر ترسناک و معمایی همچین فیلمی ندیده بودم که بدون زور زدن بیخودی برای القای ترس به مخاطب از پس کار بر بیاد. در واقع ترس بیننده در لحظاتی پراکنده از فیلم و در اثر رویدادهای ناگهانی و با استفاده از چاشنی موسیقی رقم نمی خوره بلکه در تمام طول فیلم، نوعی «دلهره» به طور پیوسته- و همگام با شخصیت اصلی داستان- در بیننده رشد پیدا می کنه که نتیجه ریشه یابی درونی ترس و استفاده درست از پتانسیل هولناک انسان در خلق شر به عنوان منشأ ترس، به جای پرداختن به عوامل خارجی تولید ترسه. همچنین کارگردان در این راه از قاب بندی ها و نورپردازی عالی بهره برده تا هرچه بهتر به فضاسازی فیلم کمک کنه. با در نظر گرفتن رویه ای که فیلمنامه برای القای ترس به بیننده در پیش می گیره، ورود به مقوله های ذهنی و روانشناختی انتخاب درستی به نظر می رسه چرا که بنا به عقیده قریب به اتفاق روانشناسان منشأ اصلی ترس انسان، «ناشناخته ها»ست. همونطور که شخصیت روانشناس در جایی از فیلم اشاره میکنه که "ذهن انسان خودش دنیاییه" با توجه به محدود بودن دانش انسان نسبت به قلمرو ذهن، حجم عظیمی از ناشناخته ها باقی می مونه که ذهن ما جای اون رو با قدرت تخیل بی انتهای خودش پر میکنه و با اضافه شدن چاشنی کلاسیک ماوراءالطبیعه و واگذار کردن وظیفه خلق ترس به ذهن مخاطب، این تخیل بی انتها برای هر فرد تصویری از شیطان رو به گونه ای که برای همون شخص ترسناکتر باشه به وجود میاره که این امر نشان از تشخیص درست فیلمساز داره که به جای نمایش دادن نمود عینی شیطان یا هر نیروی اهریمنی دیگه (اتفاقی که توی فیلم Insidious می افته و کلی مزه فیلم رو کم می کنه)، که ممکنه برای برخی ترسناک باشه و برای برخی دیگه نه، افسار رو به دست خود مخاطب و تجربیات و ادراک خاص خودش از ترس داده. به بیانی دیگه، شیطانی که خودمون برای خودمون خلق می کنیم از شیطان دیگری ترسناکتره. مرز پلیدی شیطان برای هر کس به اندازه شر بالقوه اون فرده و به همین دلیله که کارآگاه داستان میگه: "شیطان وجود خارجی نداره. شیطان خود آدمه" که این «خود» در اصطلاح دین همون «نفس اماره» ماست.
از میانه های فیلم به بعد، به خصوص پس از مشاهده نتیجه گیری فیلم در مورد موضوع تلقین افکار و تصورات، میشه این فیلم رو به نوعی Inception بدون تکنولوژی مختص ژانر تخیلی (توجه کنید که این تخیل با قوه مخیله که پیشتر ذکر شد فرق داره) و با هدفی متفاوت و طرح داستان و صد البته روایتی دیگرگون دونست. این فیلم همچنین نشون میده که چطور روابط بین مشتی از افراد میتونه در نتیجه اهداف شخصیشون از مقیاس خودش خارج شده و با ابزار رسانه در بین خروار جامعه شیوع پیدا کنه و با تلقینی به همون مراتب وسیع تر به شایعات و تصورات و توهمات جامه حقیقت بپوشونه و تبدیل به یک معضل و دشمنی فرضی بشه که حتی میشه ازش ضربه خورد.
نکته ای دیگه که باید بهش اشاره کرد انتخاب های بسیار مناسب اما واتسون برای بازی در فیلمهاست که کم کم اون رو به یک برند تبدیل میکنه که باعث میشه با اطمینان به سراغ فیلمی بریم که در اون ایفای نقش کرده و صرف نظر از ژانر فیلم خیالمون راحت باشه که دست خالی از دیدن فیلم بر نمی گردیم.
در انتها هم دوباره اشاره کنم که این فیلم قرار نیست شما رو به مانند فیلم هایی نظیر The Conjuring یا سایر فیلم های مشابه از جا بپرونه ولی از نظر کیفی چیزی از اونها کم نداره (اگر بیشتر نداشته باشه) و توصیه من به شما اینه که در دیدنش تردید نکنید که حتماً شما رو درگیر خودش خواهد کرد...دیگه خود دانید!
0 لایک
0 نظر
1397/12/14