کاوه قادری: بهروز شعیبی، «ضدمؤلف» خوبی نیست؛ حتی «تکنسین» خوبی هم نیست؛ حداقل به این معنا که قادر نیست درام سازی‌های نوعاً متفاوت با کیفیتی بایسته داشته باشد.

مدیسا مهراب پور: «هزارپا» هرچند از دیگر فیلم‌های کمدی که می‌بینیم یک و سر و گردن بالاتر است اما هنوز با آن چیزی که بهش می‌گویند «خوب»، فاصله زیادی دارد. هرچند که داستان جالبی دارد و قصه‌گو است اما در عین بسیار هم شلخته داستانش را تعریف می‌کند.

یاسمن خلیلی‌فرد: «شعله ور» فیلم خوبی است اما حیرت انگیز نیست. شاید اگر کارگردان دیگری جز نعمت الله آن را ساخته بود می‌توانست توجه بیش‌تری را به خود جلب کند اما حمید نعمت الله آن‌قدر فیلم‌های خوش ساخت در کارنامه‌اش دارد که مقایسه هر فیلم او با فیلم دیگر قضاوت را درباره آن اثر دشوار می‌کند.

مهران زارعیان: تنگه ابوقریب فیلمی است که نمی‌داند می‌خواهد تاریخی باشد یا داستانی؟ قهرمان می‌سازد یا آدم‌های واقعی؟ ایدئولوژی دارد یا نه؟ ضد جنگ است یا آرمان گرایانه؟ یک فیلم به تمام معنا خنثی و ناکارآمد که تنها نتیجه‌اش این است که سینمای دفاع مقدس را بیش از پیش نخ‌نما می‌کند.

افشین علیار: کاتیوشا از نظر محتوایی فیلم شلوغی ست و مطمئنا عطشانی در پرداخت و انتخاب لحن و نوع روایت کم کاری کرده است انگار فیلم آغاز ندارد خط روایی به قدری شدت دارد که آغاز رها شده است اطلاعاتی که فیلم از خلیل می‌دهد آنقدر اندک و قطره چکانی‌ست که این کاراکتر نمی‌تواند به صورت درست و مشخص معرفی شود

مدیسا مهراب پور: می‌توان گفت که «سهیلا شماره هفده»‌اصلاً پایانی ندارد. آنچه در این نسخه در انتهای روایت اتفاق می‌افتد، عملاً نه یک پایان باز که یک بلاتکلیفی بزرگ است که سنگینی‌اش را بر روی لحظات نهایی فیلم حس می‌کنیم و از فیلم دورمان می‌کند.

بهروز انوار: فیلم دارکوب از حیث مفهوم و جهان بینی فیلم‌های مهم و قابل بحث سینمای امسال است. فیلمی که سعی می‌کند در کنار یک قصه رمانتیک و احساسی حقایق تلخی از جامعه امروز را به مخاطبان و سیاستمداران نشان دهد.

افشین علیار: چند روز از اکران این فیلم می‌گذرد و فضای مجازی پر شده از اینکه این فیلم در یک هفته توانسته دو میلیارد و چقدر بفروشد و این یعنی هزارپا توانسته فروش سه روز نخست و هفته‌ی اول را در سینمای ایران تغییر دهد، زمانی که یک پردیس سینمایی در چندین سانس را به این فیلم اختصاص می‌دهد یا به معنی دیگر مخاطب دزدی می کند کاملا مشخص است هزارپا باید رکورد فروش را در سینمای ایران جابجا کند!!

ساناز رمضانی: اگر این‌همه انرژی به‌جای خلق تصاویر زیبا، صرف پیشبرد روایت به شیوه‌ای جذاب می‌شد، نیم ساعت اول فیلم این‌قدر جدا از بقیه ماجرا به نظر نمی‌رسید. درنهایت کوپال یک فیلم عجیب و تجربه‌ای متفاوت در سینمای ایران است که در نوع خودش قابل‌اعتناست. آن‌هم در میان انبوهی از فیلم‌های بدی که در جشنواره امسال دیدیم.

علی سالاری نسب: فیلم تنگه ابوقریب می‌توانست یک اثر درخشان شود اگر فیلمنامه‌ی درستی داشت، اما با همه‌ی این‌ها فیلمی محترم و دوست‌داشتنی است، از موضوعی صحبت می‌کند که هر چه درباره‌اش بگوییم کم است، دیدن این فیلم به همه‌ی مردم مخصوصا مسئولین کشور توصیه می‌شود.

شایان شفایی: همانطور که پیش از این مطرح شد، خوک را نباید ساده انگاشت. خوک فیلمی است که با دید عمیق و نگاهی ثانویه، تعابیر و تحلیل‌های متفاوت و ارزشمندی از آن حاصل می‌شود که هر کدام با سبک و سیاق خاص خودشان یادآور بخشی از زندگی و جامعه امروزی می‌شود.

کوروش بامدادی: بهروز شعیبی بدون هیچ ادعایی و شاید خیلی آماتور گونه، از این نگاه انتقاد می‌کند و شاید فقط چند نفر را به فکر وادارد و این همان رسالت یک هنرمند است؛ ایجاد تغییر در جامعه‌اش، به‌سوی بهتر شدن.

کاوه قادری: در بعضی اوقات فیلم، که تناسب و پیوستگی با روند کلی فیلم و موتیف متن ندارند؛ ایده‌های منفصل و پراکنده‌ای که به نظر می‌رسد فیلم فقط و فقط برای استفاده شدن از آن‌ها ساخته شده و در نتیجه، به جای اینکه «ایده» در خدمت «فیلم» باشد، «فیلم» فدای «ایده» شده است!

آرش پارساپور: شوخی‌های فیلم کاتیوشا برخلاف برخی آثار کمدی اخیر سینما پاستوریزه هستند و از این حیث هم می‌توان آن را نکته مثبتی شمرد چرا که با فیلمی خانوادگی‌تر روبرو هستیم که شاید بیشتر از آنکه به درد نسل از جنگ برگشته و جوانان امروزی بخورد، بتواند نوجوانان این روزها را تحت تاثیر قرار دهد و تفاوت‌ها را بدانها نشان دهد و از دوستی‌های بین این تفاوت‌ها بگوید.

محسن ظهرابی: همه مشکلات در فیلم‌های اجتماعی و واقع‌گرایی همچون دارکوب که تعدادشان کم هم نیست همان پاسخ نداشتن برای این سوال است که این فیلم بر چه مخاطبی چه اثری خواهد گذاشت و در راستای این اثرگذاری از چه لوازمی بهره برده است؟ از این منظر فیلم دارکوب نمره قبولی نمی‌گیرد و شعیبی فیلم به فیلم در حال پسرفت است.

ساناز رمضانی: «به‌وقت خماری» در کارنامه فیلم‌سازش یک اثر متوسط محسوب می‌شود که گرچه مانند کمدی‌های دیگر امروز، به ورطه ابتذال نمی‌افتد، اما در جذب مخاطبش چندان موفق عمل نمی‌کند و ازاین‌روی هیچ پیشرفتی برای محمدحسین لطیفی محسوب نمی‌شود.

جواد صفایی: باید پرسید آیا نگاهی که امام خمینی(ره) و رهبر انقلاب به دانشگاه و دانشجو دارند، صرفا در نمایش یک دانشجوی معصوم و دور از اشتباه است که خود را از هرگونه فعالیت اجتماعی و سیاسی به دور می‌داند یا آنکه به دنبال دانشگاهی چمران‌ساز هستند که با تمام توانایی‌های علمی، در فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی نیز سرآمد جبهه انقلاب و شخصیت محبوب همه طیف‌های فرهنگی و سیاسی جامعه می‌شود؟

راد شهبازی: درکل می‌توان از این فیلم ، به عنوان یک کمد‌ی‌تر و تمیز و خوش رنگ و لعاب نام برد و از آن دفاع کرد اما کاش داوودی در این فیلم به ساختار اصلی فیلمش و فیلمنامه شلخته و پر از ایراد ، بیشتر اهمیت می‌داد تا شاهد یک کمدی خوب می‌بودیم .

راد شهبازی: سریال گلشیفته شاید به خوبی آثار قبلی شعیبی مثل سیانور و دهلیز نباشد ، اما اثر قابل دفاعی است که توانسته به بسیاری از مشکلات اجتماعی نیز اشاره کند و تاحدی بیننده را راضی نگه دارد .

علی سالاری نسب: هزارپا تصویر سازی خوبی از اوایل دهه هفتاد داشت،فیلمی در ژانر کمدی که با شیرینی‌ها و جذابیت‌های خاص خودش باعث شادی و لذت مخاطب در طول فیلم می‌شود که دیدن آن خالی از لطف نیست.