استیون هولدن: نگاه کردن به «درباره الی» زیباست. آسمان و دریای همیشه در حال تغییر به فیلم نوعی احساس دمدمی بودن را می‌بخشد که آنقدر قابل حس کردن است که به نظر می‌رسد خود اقلیم هم یکی از شخصیت‌های اصلی فیلم باشد و دارد اتفاق‌هایی را که می‌افتند دیکته می‌کند؛ این آب و هوا است که حکمرانی می‌کند.

محمد امین نوروزی: در مقابل افراد بزرگسال که دائماً در حال فرافکنی و صحبت‌کردن بیش از دانسته‌هایشان می‌باشند، کودکان فیلم قرار دارند که در صحنه‌ای وقتی می‌خواهند از آن‌ها ماجرای غرق‌شدن الی را بپرسند، تنها به آن‌چیزی را که دیده‌اند بازگو کنند و چیز بیشتری را نگویند، در حالی‌که بزگترهایشان اصرار دارند حرف بیشتری از آن‌ها بیرون بکشند.

محمد باغبانی: فرهادی بالاخره توانست تصویر دقیق و حساب شده‌یی از طبقه متوسط ایرانی را به روی پرده سینما ببرد؛ طبقه‌یی که لذ‌ت‌های فردی و جمعی‌اش همواره با حسی از گناه و درد همراه بوده و هست. طبقه‌یی که بیشتر از آنکه احساسات و امیال اصلی‌اش را نشان دهد، آن‌ها را پنهان می‌کند.

آرزو شهبازی: «یک پایان تلخ بهتر از تلخی بی‌پایان است».از این منظر «درباره الی» را می‌شود با یک تفاوت بزرگ دیگر از بسیاری از آثار جشنواره جدا کرد. فرهادی اثرش را همان‌جایی که باید تمام می‌کند و سرنوشت فیلمش به تلخی‌های بی‌پایان آثار دیگر منجر نمی‌شوند.

نسیم نجفی: در اینکه «درباره الی» فیلمی‌ با کارگردانی دقیق است شکی نیست، در بازی‌های خوب شکی نیست، در فیلمبرداری خوب آن شکی نیست، در تدوین خوب آن شکی نیست…؛ اما دیدگاه…. آنچه آنتونیونی و مهرجویی را بزرگ سینمای جهان و ایران کرده دیدگاه آن‌ها و رسیدن به یک سادگی در بیان آن دیدگاه است.

خسرو نقیبی: این‌که داستان «درباره الی» دیر شروع می‌شود و اتفاق، نه در پایان پرده اول که در نقطه میانی فیلم‌نامه می‌افتد. این عیب است؟ هست اما نه در این فیلم. اعتقاد دارم فیلم فرهادی و فیلم‌نامه‌اش برخلاف ظاهر ساده‌ای که ترسیم می‌کند، اتفاقا پیچیده‌گو است.

آرش خوشخو: درباره الی به کمک همین پایان زیبا، در حافظه سینمای ایران برای همیشه ثبت می‌شود. فیلمی که می‌تواند عنوان بهترین اثر دهه ۸۰ سینمای ایران را به خود اختصاص دهد و دیگر مدعی جدی این عنوان (چهارشنبه سوری) را پشت سر بگذارد؛ حداقل تا ساخت فیلم بعدی فرهادی.

مجید اسلامی: کارنامه اصغر فرهادی از دوران داستان یک شهر تا امروز برایم عزیز است؛ بیش از آن حدی که بتوانم نسبت به این همه تحسینی که دارد نثارش می‌شود و ممکن است مسیر او را کاملاً تحت تاثیر قرار دهد سکوت کنم؛ وگرنه بدم نمی‌آمد در این هم‌سانی هرچند موقتی مشارکت داشته باشم.

کیوان کثیریان: فرهادی در آخرین فیلمش چنان به پختگی رسیده که رشک‌برانگیز است. شناخت عمیق او از خلق فضا‌ها، موقعیت‌های باورپذیر و انسانی که روح زندگی از لحظه‌لحظه آن موج می‌زند باعث شده تا با فیلمی به شدت رئالیستی مواجه باشیم که همین باعث همذات‌پنداری عمیق میان مخاطب و شخصیت‌ها می‌شود.

دیوید بوردول: نمی‌توانم فیلم دیگری را به یاد بیاورم که انقدر عمیق به خطرات دروغ گفتن برای تخفیف غم و اندوه کسی پرداخته باشد. اما دیگر چیزی نمی‌گویم. درباره الی شایستگی یک پخش جهانی فوری را دارد.

حسن عباسی: شاید این کلمه مخفف دو حرف نخست واژه اسلام لیبرال، یعنی آی و اِل باشد. در آن صورت عنوان فیلم می‌شود «درباره اسلام لیبرال».»

محمد تاجیک: فیلم درباره الی نیز یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران محسوب می‌شود .این فیلم هم فیلمی درباره دروغ و قضاوت است .درباره الی فیلم تکان دهنده‌ای است با بازی حیرت‌برانگیز بازیگران مشهورش . دریا در این فیلم نقش اساسی دارد.

فرزاد حسنی: الی، ناشناس در بین جمعی که نمی‌دانند مربی مهد یکی از بچه‌هاست، به سفر می‌آید. او در فرصتی که در کنار ساحل بوده، می‌گریزد یا گم می‌شود و یکی از نزدیکان او به محل می‌آید ولی او هم چیز زیادی از درونیات الی نمی‌داند. درگیری‌هایی بین برادر و خواهر که دومی دعوت کننده الی به این سفر بوده در می‌گیرد.

امیر قادری: کاش اصغر فرهادی می‌توانست ذهن‌اش را کامل‌تر از آن چیزی که الان هست، بکند. فرهادی همان جور که توانایی نمایش طبقه متوسط گناه‌کار امروز ایران را دارد، همان جور که می‌تواند این قدر خوب نگاه کند و چنین ظریف، رگه‌های گناه و تباهی پنهان را در زندگی روزمره ما بجورد.

امیر پوریا: کار با جمع پرتعدادی از شخصیت‌ها در فضایی محدود، همواره این خطر فرعی ولی مهم را دارد که اهمیت فردیت آدم‌ها کاهش پیدا کند، برخی بی‌هویت یا در مسیر درام، بی‌کاربرد به نظر برسند. اما اصغر فرهادی با توجهاتی کوشیده‌اند هویت، فردیت و اهمیت همه شخصیت‌های جماعت حاضر در ویلای ساحلی فیلم «درباره الی» را حفظ کنند.

نیما حسنی نسب: یک وجه جدی و شاید نادیده‌گرفته‌شده «درباره الی ...»، فرصتی‌ است که به تماشاگرش می‌دهد که در قضاوت‌ها و ارزش‌گذاری‌هایش در برابر چیزهای دیگر فکر کند و به این نتیجه برسد که در جایگاه کدام شخصیت فیلم است و دلش می‌خواست جای کدام‌یکی باشد.

اعتماد: فرقی نمی‌کند شما در فیلم شاهد حضور بازیگری پرتجربه همچون گلشیفته فراهانی باشید یا بازی‌های خیره کننده سه کودک خردسال فیلم شما را تحت تاثیر قرار داده باشد یا بازی‌های غافلگیر کننده «پیمان معادی» و «مانی حقیقی»، یک فیلمنامه‌نویس و یک شارح فلسفی و کارگردان سینما هوش از سر شما برده باشد.

فهیمه خضر حیدری: «درباره الی» در ضمن یادآور ‏‏«سیمای زنی در میان جمع» هاینریش بل است و شکل ‏ایرانیزه شده و البته متفاوت این رمان. همه آدم‌های ‏این فیلم،عجیب واقعی‌اند، عجیب وجود دارند و ‏زنده‌اند.

بهزاد افشاری: دیدن فیلم درباره‌ی الی درست مثل این می‌ماند که شما را با سرعت بالا بچرخانند اما شما تصاویر را واضح و نامخدوش ببینید و سرتان گیج نرود. یعنی چرخیدن با سرعت و هیجان را تجربه کنید بدون این که آثار منفی‌اش عارض‌تان شود.

لی مارشال: "درباره‌ الی" یکی از بهترین فیلم‌های چند سال اخیر سینمای ایران است که از کلیت باصلابتی برخوردار است. این یکی از آن معدود فیلم‌هایی است که به‌عنوان یک درام رضایت‌بخش، می‌توان آن را صرفا معطوف به یک طبقه‌ خاص دانست اما با این وجود، از یک زندگی درونی مستقل و غنی برخوردار است.